بوی عدم انسجام از دولت می‌آید
یکی از ابزارهای مهم برای تحقق همدلی درونی، رسانه‌های عمومی هستند. رسانه‌ها با ایجاد پل‌های ارتباطی موثر بین دولتمردان و عامه مردم می‌توانند همگرایی را محقق کنند اما ...
این مهم وقتی انجام می‌شود که رسانه‌ها به اطلاعات درست از اقدامات و فعالیت‌های دولت دسترسی داشته باشند. اگر بنا‌بر این است که مردم محرم دولت هستند پس دولتمردان بدون اینکه بخواهند با عدم شفافیت اثرات سیاسی و اجتماعی تصمیمات خود را خنثی کنند، باید با مردم شفاف تر باشند.
یک اقتصاددان برجسته می‌گوید شاید بتوان همه مردم را یک‌بار گمراه کرد یا بخشی از مردم را برای همیشه گمراه کرد اما نمی‌توان همه مردم را برای همیشه گمراه کرد؛ پس صداقت و شفافیت در اظهارنظرها برای جلب اعتماد رسانه‌های عمومی و همگام شدن آنها با دولت غیرقابل انکار است.
با این مقدمه می‌توان به بلبشوی اطلاع‌رسانی جدید در بدنه دولت ایراد جدی گرفت. دیروز دومین نشست خبری سخنگوی دولت برگزار شد و با نگاهی گذرا به آن می‌توان دریافت که تقریبا تمام سوژه‌های اقتصادی یک هفته اخیر از سوی محمدباقر نوبخت تکذیب شد. در مورد قیمت نان ایشان تمام شایعات در مورد آزادسازی قیمت نان را رد کردند و این در حالی است که همه مسوولان و فعالان سندیکایی در این صنعت بر آزادسازی قیمت نان در آینده نزدیک متفق‌القول هستند.
از طرف دیگر معاون اول رییس‌جمهور، بخشنامه‌ای مبنی‌بر عدم افزایش قیمت‌ها ابلاغ کرد که مشاوران اقتصادی دولت در جلسات مختلف آن را نقد کردند. درخصوص حذف بخشی از یارانه‌بگیران هم که روز دوشنبه از طرف مسوولان وزارت رفاه و بعضی از نمایندگان مجلس تایید شده بود از طرف سخنگوی دولت انکار شد و این اتفاق در حالی بود که وزیر اقتصاد در صحت و سقم این تکذیبیه در جلسه شورای گفت‌وگو تردید داشت.
موضوع سوم هم که در کانون توجه رسانه‌ها قرار دارد نرخ سود بانکی است. از یک طرف شورای هماهنگی بانک‌ها که از طرف مدیرعامل یک بانک دولتی رهبری می‌شود از کاهش نرخ سود خبر می‌دهد و از طرف دیگر قائم‌مقام بانک مرکزی مرجع این تصمیم‌گیری را زیرسوال می‌برد. مرور این اتفاقات تردیدهای بسیاری درخصوص برنامه‌های اقتصادی دولت ایجاد کرده که ممکن است این فرضیه را در اذهان متبادر کند که تیم اقتصادی دولت یا ناهماهنگ است یا برنامه مشخصی برای مدیریت اقتصاد کشور ندارد.
اگر هم فرض دولت بر این است تا مردم و رسانه‌ها را غافلگیر کند باید گفت این فرضیه شکست خواهد خورد. جالب اینجاست که مشاور ارشد اقتصادی دولت از همگرایی برنامه‌های اقتصادی و انتظارات مردم می‌گوید و بارها تاکید کرده که بدون مدیریت صحیح انتظارات نباید توقع بهبود شرایط اقتصادی داشت و در عین حال دولت اطلاع‌رسانی درست درخصوص تصمیمات خود انجام نمی‌دهد! آیا بهتر نیست که دولتمردان اگر به تصمیمات خود اعتقاد دارند با استفاده از ظرفیت وسیع رسانه‌ها، ابعاد مختلف این تصمیم‌ها را روشن کرده و به شیوه منطقی انتظارات اقتصادی را کنترل کنند؟ انتظار زیادی نخواهد بود که از دولت بخواهیم حداقل درخصوص برنامه‌های خود شفاف باشد تا رسانه‌ها نیز به وظیفه خود در روشن کردن و آگاهی‌بخشی افکار عمومی به درستی عمل کنند و با همدلی و همزبانی همگانی از سد مشکلات و شرایط دشوار اقتصادی عبور کنیم.
