«متهم ردیف اول: شهرام جزایریعرب، فرزند محمدمنصور، متولد 1351 اهواز.» از روزهایی که اینگونه معرفیاش میکردند، خاطره خوشی ندارد و یکی از تلخترین لحظات عمرش را روزی میداند که به اتهام «اخلال در نظام اقتصادی» به ۲۷ سال حبس محکوم شد. آن حکم البته هیچگاه به اجرا نرسید و شهرام جزایری حداکثر 13 سال زندان را تجربه کرد، اما از اولین حضور در دادگاه (اول بهمن 80) تا تایید نهایی آخرین حکم محکومیت (ششم خرداد 87) شش سال و نیم به همین عنوان معرفی شد و این دوران برای او که خود را تاجری «خوشحساب» میدانست و میگفت «با خوشحسابی، اعتبار آدم در مدتی کوتاه به صورت جهشی و تصاعدی بالا میرود»، دوران سختی بود.
او البته دورانهای سخت زیادی را تجربه کرده بود. هنوز هشت سال بیشتر نداشت که جنگ خانمانسوز شروع شد و سالها رنج و درد را برای مردم خوزستان به همراه آورد. با این حال شهرام از بسیاری از همشهریانش خوشاقبالتر بود؛ چون در 14سالگی به همراه برخی اعضای خانواده به شمال کشور مهاجرت کرد و از تلخیهای جنگ تا حدودی دور شد. زندگی در فضای جدید، برای شهرام نوجوان خوشایند بود. به ورزش رو آورد و در پینگپنگ چند مقام قهرمانی منطقهای هم کسب کرد: «در دوران نوجوانیام پینگپنگ را به صورت حرفهای بازی میکردم و در دوران جوانی در والیبال حرفهای، کاپیتان بودم؛ در همه دورانها فوتبال را هم بهطور غیرحرفهای بازی میکردم.»