اقتصادهای نوظهور

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

^{کاهش سریع در بازارهای نوظهور نه‌تنها آغاز یک رکود بلکه نقطه عطفی برای اقتصاد جهان است. هنگامی که یک قهرمان پرش متوجه کاهش سرعت خود می‌شود مدتی طول می‌کشد تا بفهمد آیا موقتاً از وضعیت مناسب خارج شده یا اینکه برای همیشه برتری خود را از دست داده است. پس از یک دهه رشد سریع که در آن کشورهای نوظهور پیشتاز شکوفایی جهانی بودند و سپس به اقتصاد جهانی برای رویارویی با بحران مالی کمک کردند اکنون سرعت رشد آنها کاهش یافته است. اگر چین بتواند هدف 5/7 درصدی رشد اقتصادی خود برای سال 2013 را محقق سازد بسیار خوش‌شانس خواهد بود. این درصد به مراتب با آنچه این کشور برای دهه 2000 انتظار داشت فاصله دارد. رشد اقتصادی هند (حدود پنج درصد) و روسیه و برزیل (حدود 5/2 درصد) حتی نصف رشد آنها در دوران شکوفایی اقتصادی نیست. این رشد در مقایسه با رکود جهان ثروتمند خوب است اما کمترین میزان در طول یک دهه برای اقتصادهای نوظهور است‌.}

آیا داشتن بدهی زیاد می‌تواند خطرناک باشد؟

^{نظر می‌رسد اقتصاددانان به خصوص در اروپا به علت اختلاف نظرشان بر سر مساله رشد اقتصادی در برابر ریاضت اقتصادی، به دو دسته آشتی‌ناپذیر تقسیم شده‌اند.}

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

^{از سال 2008 تا 2012 همواره بحث بر سر تحکیم بودجه عمومی، افزایش مالیات، تعطیل یا ادغام بانک‌های نامطمئن و بانک‌هایی که دارایی‌های خود را با قیمت نازل می‌فروشند، کاهش در حقوق بازنشستگی، اخراج کارمندان دولتی، کاهش امتیاز اتحادیه‌های کارگری و باز کردن بازارهای نیروی کار برای رقابت، استفاده از بازار کشورهای جهان سوم و به کار گرفتن بازار تقاضای آنها برای نجات اقتصاد خود، بوده است.}

جهانی شدن

 

 

 

 

 

 

 

 

 

^{جهانی شدن یا globalization در لغت به مفهوم جهانی شدن، جهانی سازی و جهانگیر کردن معنی شده است. لغت گلوب یا جهان در زبان انگلیسی چند صد سال قبل، هنگامیکه مشخص شد که زمین کرویشکل است، برای اشاره به کره زمین اطلاق شد. در زبان انگلیسی رایج، صفت گلوبل ازدهه 1890 برای اشاره به "کل دنیا" به کار برده شده و برای اولین بار اصطلاح جهانی شدندر سال 1961 در یک لغتنامه امریکایی نمایان شد.}

نگاهی به روابط اقتصادی و استراتژیک ایران و چین

 

 

پشتیبانی پشت صحنه چین، به ایران در مقابله با تحریم های غربی کمک کرده است. علیرغم تحریم های محدودکننده، پکن نفت ایران را خریداری می کند. چین در شورای امنیت سازمان ملل و نیز در جریان مذاکرات با گروه 5+1 از ایران حمایت می کند. اگرچه ممکن است در روابط ایران و چین اختلافاتی وجود داشته باشد، اما سیاست های دو کشور در راستای هم هستند.

پس از اجرایی شدن تحریم های ایالات متحده در سال 2010، چین مورد اعتمادترین شریک تجاری ایران بوده است. پکن در نیمه نخست سال 2014 روزانه 630 هزار بشکه نفت از ایران خریداری کرده که این میزان نسبت به سال گذشته 48 درصد رشد داشته است. برخی مطالعات نشان می دهد آمار واقعی فراتر از این مقدار است. ایران چهارمین کشور دارنده ذخایر بزرگ نفت خام جهان و چین سومین عرضه کننده بزرگ است. چین 12 درصد از نفت مورد نیاز خود را از ایران تأمین می کند.