تحریم ها همه مشکلات ما نیستند

 

^{حسین عبده تبریزی/ اقتصاددان}

 ^{شرایط تحریم بسیار گسترده تر از آن است که بخواهیم محدود به یکی دو مساله اش کنیم.
 هزینه های دولت به 14 درصد رسیده است و ما نمی توانیم اجناس مورد نیاز را به قیمت وارد کنیم. تحریمها شامل بخش گسترده ای شده که ما را مجبور می کند تا توسط واسطه ها اجناس خود را گرانتر وارد کنیم.
 دولت در شرایط کنونی با مشکلات فراوانی دست و پنجه نرم می کند.  با رفع تحریمها مسائل بنیادی رفع نمی شود زیرا بودجه محدود و قیمت نفت بسیار پایین آمده است.
پایان تحریم ها پایان مشکلات داخلی کشور نیست. درآمدهای نفتی پایین آمده و مشکلات اقتصادی بانکها و بازار سرمایه محرز است، با پایان تحریمها همه نیازها رفع نمی شود فقط انتظارات تغییر می کند و جو بازارهای مالی کمی اصلاح می شود.
 دولت اصلاح نرخ تورم را شروع که با این اقدام در بازار بانکی و بازار سرمایه مشکلاتی بروز کرده است.
بهره وری کشور نسبت به سی سال قبل کاهش یافته و دلیل آن افزایش نیروی کار و کاهش اشتغال است. اگر درآمد نفتی دولت روحانی مشابه دولت قبل بود باز هم نمی توانستیم باریکه 4 درصدی کنونی را جبران کنیم.
درست است که حجم تعریف شده در زیربناهای کارخانجات ما بیشتر از خیلی از کشورهای پیشرفته دنیاست اما باید بپذیریم که تحریمها مشکلات زیادی بر شانه اقتصاد کشور گذاشته است.
 بعد از رفع تحریمها می توانیم در زمینه صادرات، منطقه را در اختیار بگیریم و بازار منطقه را تصاحب کنیم اما در حال حاضر برای صادرات به بازارهای غیرشفاف وابسته ایم و این خود زمینه ساز فساد است زیرا ما باید از طریق اشخاص نامعتبر و غیرضروری صادرات و واردات خود را صورت دهیم که برای ما گرانتر و هم پرریسک تر تمام می شود.
 فارغ از اینکه چه زمانی نتیجه مذاکرات هسته ای مثبت خواهد شد ما باید به سمت اصلاح ساختار اقتصادی داخل کشور برویم گرچه اگر تحریمها نبود این کار راحت تر صورت می گرفت.
 جدا شدن از اقتصاد نفتی تمرکز بر بهره وری بنگاههای کوچک معاملاتی و ایجاد اشتغال برای نیروی انسانی کشور و تمرکز بر بازارهای خارجی بعنوان یک هدف از راهکارهایی است که می توان برای برون رفت از تأثیرات تحریمها بکار گرفت تا فشار تحریمها را کمتر بر شانه های اقتصادی کشور احساس کنیم.}