سرژ حلیمی برگردان شهباز نخعی
به نظر می آید که شکست انتخاباتی رییس جمهوری امریکا در نوامبر گذشته، او را سرحال تر کرده باشد. او که درسال ۲۰۰۸ پیروزمندانه به کاخ سفید راه یافت و در طول دوسال نخست دوره اول ریاست جمهوری از حمایت چشمگیر دومجلس قانون گذاری برخوردار بود، از همه اینها بهره ای جز اصلاحی مختصر در نظام سلامت و کشمکش هایی کسل کننده با نمایندگان جمهوری خواهی که درپی تخریب او بودند نبرد (۱).
درعوض، پس از آن که حزب او در انتخابات میان دوره ای با شکستی سخت روبرو شد و عمر حرفه ای سیاسی اش به پایان رسید، آقای باراک اوباما دست به چندین گزینش جسورانه زد. ازاین جمله می توان به اعلام یک توافق مهم زیست محیطی با چین، بخشودگی ۵ میلیون مهاجران غیرقانونی و برقراری روابط دیپلوماتیک با هاوانا نام برد. آیا دموکراسی امریکایی ایجاب می کرد که اجرای این تصمیم های معقول موکول به زمانی شود که نه ناگزیر از کسب رضایت سناتورهای دوآتشه و نه مجبور به کسب نظر لابی های ثروتمند باشد؟
چقدر سریع بخت از بازارهای نوظهور روی گردانده است. زمانی نه چندان دور، از این اقتصادها به عنوان راه نجات اقتصاد جهان یاد میشد: موتورهای پویای رشد که قرار بود از اقتصادهای آمریکا و اروپا پیشی بگیرند. اقتصاددانان در موسسات مالی مانند سیتی گروپ (Citigroup) پیش بینی میکردند که دوران رشد گسترده و پایدار برای آسیا و آفریقا فرا رسیده است.