میل شدید ایرانیها به اجتناب از پرداخت مالیات را باید متاثر از نظام ناکارآمد مالیاتی دانست یا باید آن را امری ذاتی در میان مردم پنداشت؟ عباس هشی، عضو هیات علمی دانشگاه شهید بهشتی و عضو انجمن حسابداری ایران میگوید، ایرانیان به پرداخت مالیات اعتقادی ندارند و این بیاعتقادی، ریشه تاریخی دارد. او البته بر این نکته هم تاکید دارد که روش مالیاتستانی از ماهیت قانونی خود خارج شده است. او در گفتوگو با تجارت فردا به واکاوی دلایل فرار مالیاتی در ایران میپردازد.
■■■
گفته میشود، مدیران و صاحبان شرکتها بهرغم وجود اسناد و دفاتر رسمی، به میزان واقعی مالیات نمیپردازند. به بیان سادهتر آنها از طریق حسابسازی از پرداخت مالیات اجتناب میکنند و با تمسک به این روش، مالیات کمتری به دولت میپردازند. پدیده تقلب و حسابسازی در ایران از دیدگاه شما تا چه حد بغرنج به نظر میرسد؟
در مقدمه بحث لازم است به این موضوع اشاره کنم که هر فعال اقتصادی یا به صورت حقیقی یا به صورت حقوقی به کسب و کار میپردازد. به این ترتیب یا همه سود متعلق به فرد است یا در حساب شرکت قرار میگیرد و میان سایر سهامداران نیز تقسیم میشود. در شرکتها، امکان مشارکت همه سهامداران در مدیریت فراهم نیست و قانون تجارت پیشبینی کرده است که اداره شرکت با هیات مدیره باشد. شرکتهای کوچک که دارای چند سهامدار هستند با عنوان شرکتهایی با مسوولیت محدود شناخته میشوند. اما هدف از شکلگیری شرکتها در اقتصاد فعلی دنیا، ایجاد شرکتهای سهامی عام و با حضور تمام مردم است. به این دلیل که آنها منابعی به موجب پسانداز در اختیار دارند. در این میان کسانی که ریسکپذیر نیستند این پول را به عنوان سپرده در بانک نگاه میدارند و سود آن را دریافت میکنند. کانال دیگری که پول به سمت آن سوق پیدا میکند، بازار سرمایه است. شرکتهای سهامی عام نیز با این فلسفه وارد بازار سرمایه میشوند که سرمایههای افرادی را که ریسکپذیرند، جمعآوری کرده و با آن در شرکتهای تولیدی و... فعالیت کنند.