بیم بازار از بسط ید دولت

^{موسی غنی‌نژاد، اقتصاددان در مورد بخشنامه اخیر دولت مبنی بر ممنوعیت افزایش قیمت‌ها می‌گوید این بخشنامه در کوتاه‌مدت و در شرایط فعلی تبعات خاصی به آن صورت ندارد، چرا که ظاهراً منظورشان بخش خصوصی نبوده و فعلاً سراغ آنها نمی‌روند. با این حال وی صراحتاً می‌گوید: اما ابلاغ این بخشنامه نشان داد که هر زمان دولت بخواهد می‌تواند آستین‌ها را بالا زند و در همه عرصه‌ها قیمت‌گذاری کند. این علامت خوبی برای سرمایه‌گذاران و فعالان اقتصادی نبود اما به هر حال نشان داد برای بهبود فضای کسب‌وکار در درازمدت باید فکر اساسی کرد. غنی‌نژاد در همین مورد ادامه می‌دهد: دولت با تکیه بر قوانین موجود می‌تواند چنین بخشنامه‌ای صادر کند، بنابراین، فکر اساسی برای ممانعت از قیمت‌گذاری دولتی عبارت است از لغو قوانینی که به دولت اجازه چنین کاری را می‌دهد.}

^■■■

^{ما اخیراً در حالی شاهد بخشنامه ممنوعیت افزایش قیمت توسط دولت بودیم که پیش از این در آخرین تجربه مشابه هنگام آغاز هدفمندی یارانه‌ها دیده بودیم که حاصل اجرای فاز اول هدفمندی در 15ماهه نخست رشد 24درصدی میزان تورم تولید و رشد تنها 11درصدی میزان تورم بخش مصرف بود. جدای از این تفاوت فاحش تورم دو بخش تولید و مصرف که ممکن است در بیکار شدن تعدادی از شاغلان به دلیل فشارهای وارده به واحدهای تولیدی تاثیرگذار باشد ما شاهد کاهش کیفیت برخی محصولات هم بودیم. با ‌چنین سابقه‌ای فکر می‌کنید این بار این سیاست مشابه در دولت یازدهم چه تبعاتی خواهد داشت؟}

^{بهتر است دو موضوع را از هم تفکیک کنیم. یکی هدف دولت از این بخشنامه و دیگری مضمون آن به‌طور کلی که برمی‌گردد به قوانین و نهادهای قانونگذاری. هدف دولت از این بخشنامه ظاهراً نارضایتی از افزایش قیمت برخی کالاهای عمومی بوده که گویا بدون هماهنگی با برخی بخش‌های دولت صورت گرفته است. هدف دولت احتمالاً قیمت‌گذاری روی کالاهای خصوصی نبوده اما مضمون بخشنامه کلی است و نص آن می‌تواند شامل کلیه کالاها اعم از دولتی یا خصوصی شود.}

مباحثه مسعود کیمیایی و موسی غنی‌نژاد در دل تاریخ / مصدق مردم، مصدق تاریخ

 ^{مسعود کیمیایی برآمده از آن نسلی است که بر اساس شهود و تجربه‌های شخصی به جهان پیرامونش می‌نگرد، درباره‌اش حرف می‌زند، فیلم می‌سازد و می‌نویسد. حالا او با جهان‌بینی از جنس شهود با دکتر موسی غنی‌نژاد اقتصاددان پای میز مباحثه نشسته است. کنار میز کار مسعود کیمیایی در کارگاه فیلمسازی او، در اتاقی که عکس قاب گرفته و بزرگی از دکتر محمد مصدق کنار عکس گاندی قرار دارد، این دو با هم دیدار کردند. عکس‌هایی که فضای گفت‌وگو را به شدت متاثر از خود کرد. موسی غنی‌نژاد اقتصاددانی که از هیچ فرصتی برای نقد عملکرد نخست‌وزیر ملی‌گرای ایرانی در دهه 30 نمی‌گذرد، حرف‌های دیگری داشت، حرف‌هایی که مسعود کیمیایی آنها را برنمی‌تابید و در نهایت این رویارویی بدل به مباحثه هنرمند و متفکر اقتصادی ایران امروز شد.
 قرار بود این مباحثه حول محور سینمای مسعود کیمیایی و نگاهش به طبقه ثروتمند و مردانی که یک‌شبه با زد و بند به عرش اعلای ثروت می‌رسند، بچرخد. اما عکس دکتر محمد مصدق در اتاق کیمیایی گفت‌وگو را بدل به مناظره‌ای کرد که در فضای دیگری بیرون از فیلم‌های مسعود کیمیایی می‌گذشت. مسعود کیمیایی از آدم‌هایی گفت که دیده و در زندگی‌اش نقشی پررنگ ایفا کرده‌اند، از دکتر محمد مصدقی که برای او اولین ترسیم‌گر آزادی و انسان مستقل بود و موسی غنی‌نژاد هر جا که نامی از مصدق و ایده‌های او در دهه 30 می‌آید نقدهایش را مطرح کرد. دو چهره اثرگذار در عرصه فرهنگ و شکل‌گیری تفکر اقتصادی ایران امروز، روبه‌روی هم نشسته‌اند و از دو جهان متفاوت حرف زده‌اند، رودررویی این ایده‌ها را شاید بتوان نشانگر گسستی دانست که میان متفکران ایرانی درباره تاریخ این سرزمین وجود دارد. این گفت‌و‌گو با همکاری و پیگیری همکار خوب ما مینا اکبری به سرانجام رسید.}

گفت‌وگوی موسی غنی‌نژاد با رضا کیانیان درباره بیگانگی هنرمندان با اقتصاد

بیشتر هنرمندان ما عقل معاش ندارند. یعنی در دوره‌ای، دستمزدهای بالا می‌گیرند اما بلد نیستند یا نمی‌خواهند این پول را سرمایه‌گذاری کنند. در نتیجه وقتی از کارافتاده می‌شوند، نیاز به کمک دیگران دارند. از آقای کیانیان شروع می‌کنم.

‌‌

 رضا کیانیان: خانمی که گفتید، زمانی که بازیگر بوده، دستمزد چندانی نداشته و حتی سال‌های سال است که هیچ ممر درآمدی ندارد.

 

 
‌ اما افراد زیادی هم داریم که درآمدهای خوب داشته‌اند اما امروز دچار مشکل شده‌اند.
رضا کیانیان: خب شبیه آن شعری است که می‌گویند جیک‌جیک مستونت بود، فکر زمستونت نبود. ولی واقعیت این است که من هم فکر زمستانم نیستم. اما نکته‌ای که در پرسش شما وجود دارد نکته درستی است اما اجازه بدهید آماری را مطرح کنم که به نظر من تکان‌دهنده است. شما می‌دانید که کل درآمد سینما در یک دوره یک‌ساله 36 میلیارد تومان است. کل گردش مالی سینما را می‌گویم.