مت اوبرین
منبع: واشنگتن پست
مشکل سوسیالیسم این است که در نهایت پول مردم تمام میشود. به عبارتی، در نهایت پول نفت تمام میشود.
یا حداقل در ونزوئلا قضیه به این صورت است. ونزوئلا سیستم اقتصادی ندارد و یک شرکت صادرکننده نفت با مدیریت بسیار ضعیف هم برای تامین منابع مالی سایر بخشها کافی نیست. حتی زمانی که نفت بیش از بشکهای 100 دلار هم بود، وضعیت به همین شکل بود. بنابراین هماکنون که کمتر از بشکهای 50 دلار است، دولت ونزوئلا، از در اختیار گذاشتن منابع مالی به مردم خودداری میکند و این کار را همانطور که وزیر سابق – ریکاردو هوسمان- میگوید، در قالب تورم سرسامآور و کمبودها انجام میدهد و تا جایی این کار را ادامه میدهد تا بتواند از زیر پرداخت بدهیهایش هم شانه خالی کند.
اما این درست به نظر نمیرسد. از آنجا که ونزوئلا دارای بزرگترین منابع نفتی جهان است، باید ثروتمند باشد، اما نیست و برعکس به دلیل سوءمدیریت در مقیاس تاریخی-جهانی رو به فقر در حرکت است.
مساله ساده است: دولت ونزوئلا فکر میکند فقط با تظاهر به داشتن یک سیستم اقتصادی میتواند اقتصاد داشته باشد. فکر میکند که میتواند بدون اینکه بر آتش تورم هیزم بریزد، پول چاپ کند و اینکه فقط با برخورد فیزیکی با مردم و بیرون انداختن آنها از صف، میتواند جلوی کمبودها را بگیرد. وقتی خرید روزانه تبدیل به یک کار سخت چندروزه میشود که در نهایت هم ممکن است غذا یا دستمال کاغذی به مردم نرسد، میتوان فهمید که این طرز فکر بیش از یک خیالپردازی نیست.