جورج ویل
ستون نویس نشنال ریویو و برنده جایزه پولیتزر
ورشکستگی احتمالی یونان میتواند درس خوبی در علم اقتصاد باشد. یونانیها حالا احتمالا حرف مارگارت تاچر را تایید میکنند که درباره دولتهای سوسیالیست گفته بود: «آنها همیشه پول بقیه را تمام میکنند.» یونان که درام غربی از نمایشنامههای باستانی آن منشا گرفته، تبدیل به ملودرامی پوچگرا درباره تزریق پول وامدهندگان بینالمللی به این کشور شده است. تصویب وامهای جدید برای این کشور تنها به کوهی از بدهیها خواهد افزود که تقریبا دو برابر تولید ناخالص داخلی یونان است.
اگر یونان ورشکست شود، منازعات دنبالهدار یونان به کشتاری مطلوب منجر خواهد شد که مثال وحشتناک آموزندهای برای تمام دموکراسیهایی خواهد بود که با مستمریهای مضر برای رشد روزگار میگذرانند. در ژانویه 2015، رایدهندگان یونانی قدرت را به حزب چپگرای «سیریزا» دادند که بر اساس گزارش اکونومیست یکسوم اعضای آن مائوئیست، مارکسیست یا هواداران چهگوارا هستند.
نخست وزیر الکسیس سیپراس، یک دانشجوی سابق تندرو، بلافاصله پس از به قدرت رسیدن، بیانیه اتحادیه اروپا در انتقاد از تقسیم اوکراین را رد کرد. تنها یکی از اعضای کابینه خود را از میان کسانی انتخاب کرد که تجربه بودن در دولت را داشتند و آن هم کسی نبود جز یکی از رهبران حزب کمونیست استالینی یونان. وزیر فرهنگ همین دولت میگوید که آموزش «نباید تحت تسلط فضیلت باشد که این جاهطلبی به انحراف رفته است.» او در عمل به موعظههایهای خود پیشنهاد حذف آزمونهای ورودی دانشگاهها را میدهد.