کسب و کار ناتمام زنان جهان

 ^{دو عدد است که می‌تواند آینده یک ملت بزرگ را شکل دهد: شش و 1.7 هزار میلیارد. عدد اول میانگین تعداد ساعتهای هر روز است که زنان هند به عنوان کارگران بدون مزد سپری می‌کنند. عدد دوم به دلار، میزان افزایش تولید ناخالص داخلی هند است اگر زنان به عنوان نیروی کار رسمی همتراز با مردان، در کسب و کارهای این کشور مشارکت داشته باشند.}

^{امروزه به استفاده از اطلاعات و ابزار تحلیلی جدید، ما بیشتر از همیشه درباره فواید مشارکت زنان و دختران از نظر امنیتی و رفاه در سراسر جهان می‌دانیم و همان قدر هم از موانعی که می‌توانند این مشارکت را سد کنند، آگاهیم. در سال 2015، بنیاد خیریه کلینتون با همکاری بنیاد گیتس، گزارشی جهانی را انتشار خواهد داد که در آن، دستاوردهای زنان نسبت به دو دهه پیش و نیز شکافهای قابل توجه باقی‌مانده در این زمینه، مطرح خواهد شد.}

 

^{چرا 2015؟}

^{سپتامبر سال آینده میلادی، بیستمین سالگرد برگزاری چهارمین کنفرانس سازمان ملل متحد درباره زنان است که در سال 1995 در پکن برگزار شد. پیامی که در آن کنفرانس مطرح شد، هنوز در گوشها می‌پیچد: «یک بار برای همیشه باید گفت که حقوق بشر همان حقوق زنان است و حقوق زنان همان حقوق بشر است.» این باعث افتخار من بود که به عنوان نماینده یکی از 189 کشور جهان که بر سر برنامه عمل این کنفرانس موافق کردند، شرکت کردم و در این برنامه بر «مشارکت کامل و برابر زنان در زندگی سیاسی، شهری، اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی» تاکید شد.}

^{خبر خوب این است که در 20 سال پس از برگزاری کنفرانس پکن، ما پیشرفتهای واقعی را شاهد بودیم. دسترسی به بهداشت و تحصیلات برای زنان به طور چشمگیری بهبود یافته است. مرگ و میر بر اثر زایمان به نصف کاهش پیدا کرده است. شکاف جنسیتی جهانی برای تحصیلات ابتدایی به طور محسوسی کم شده است.}

^{اما دیگر اخبار چندان دلگرم‌کننده نیست. پیشرفت در زمینه فرصتهای کسب و کار زنان خیلی کند است. از منظر جهانی، شکاف بین مشارکت نیروی کار مرد و زن خیلی باریک نیست. در بیش از 100 کشور جهان هنوز قوانینی وجود دارد که مشارکتهای اقتصادی زنان را محدود می‌کند. حتی در کشورهایی که زنان بیشتری وارد نیروی کار شده‌اند، چالشها ادامه دارد. در ایالات متحده، حالا از هر 10 نان‌آور اصلی خانواده‌ها، چهار نفر زن هستند. اما هنوز زنان آمریکایی در ازای همان کاری که مردان انجام می‌دهند، دستمزد کمتری می‌گیرند. نبود برنامه زمانی قابل پیش‌بینی و منعطف کاری، مزایای نگه‌داری از کودکان، پرداختهای روزهای مرخصی درمانی و زایمان – آمریکا از بسیار معدود کشورهایی است که این نوع مرخصی را ندارد- باعث شده است که زنان بسیاری پشت دروازه‌های ورود به بازار کار بمانند. اقتصاد قرن بیستمی برای خانواده‌های قرن بیست و یکمی کفایت نمی‌کند.}

^{آن چه ما در سال 1995 به واقعیتش اعتقاد داشتیم، همان چیزی است که ما آن را با اطمینان شاهدیم: ما نمی‌توانیم رو به جلو حرکت کنیم در صورتی که نیمی از جمعیتمان پشت سرمان باقی مانده‌اند. شواهد کافی برای این وجود دارد که وقتی زنان و دختران فرصتهای مشارکت را داشته‌اند، رشد اقتصادی و اقتصاد رشد کرده و ملت به رفاه رسیده‌ است. وقتی شما این اطلاعات را قابل دسترس و کوبنده منتشر می‌کنید، به تدریج سرهای به علامت تصدیق پایین می‌آیند.}

^{ما این اتفاق را مستقیما در سراسر جهان دیده‌ام؛ مخصوصا این امر در روسای حکومتها چشمگیر بوده است. هر چه افراد بیشتری با اطلاعات خوب مطلع شوند، بیشتر می‌توانند تصمیمات خوب بگیرند و در نهایت، ما شاهد نتایج بهتری خواهیم بود. سازمان همکاریهای اقتصادی و توسعه در مطالعات خود دریافته است که اگر ما شکاف جهانی در مشارکت زنان و مردان در نیروی کار را کاهش دهیم، تولید ناخالص داخلی جهان تا سال 2030 می‌تواند تا 12 درصد افزایش یابد.}

^{اگر جهان از کنفرانس پکن درس بگیرد و بر سر اهداف جدید جهانی به توافق برسد، ما این فرصت را خواهیم داشت که سال 2015 را به سالی برای عمل در تعدادی از حوزه‌های کلیدی تبدیل کنیم.}

^{با این که قوانین بیشتری برای محدود کردن تبعیض علیه زنان تصویب شده، اما هنجارهای فرهنگی و اجتماعی خیلی سخت باقی مانده‌اند و در برابر تغییر مقاومت می‌کنند. ملتها به همه منابع نیاز دارند و سیاست با استفاده از قوانین کشورها را برای برقراری برابری جنسیتی پیشرفت می‌دهند و موانع باقیمانده را نیز بر طرف خواهند کرد.}

^{مزایایی که فناوری فراهم کرده، فرصتهای بی‌سابقه‌ای برای پیشرفت مهیا کرده است. ابزارهایی مثل بانکداری تلفن همراه، تجارت آنلاین و حتی توییتر، می‌تواند به دسترسی بیشتر زنان به خدماتی که نیاز دارند کمک کند. ولی ما اول باید شکاف بزرگ را بین دسترسی به اینترنت و تلفن همراه در مردان و زنان کشورهای در حال توسعه، کاهش دهیم.}

^{این یک مبارزه فقط برای زنان نیست. در سال 2015، اگر ما از مشارکت با متحدانمان بهره بگیریم، به ویژه از رهبران مذهبی و بخش خصوصی، می‌توانیم به تغییرات گسترده‌تر و سریع‌تری برسیم. رهبران در بسیاری از فضاها دریافته‌اند که عقب نگه داشتن زنان درست نیست.}

^{بیست سال پیش، صحبت درباره برابری زنان و دختران در بسیاری از کشورها، از جمله چین، یک تابو بود. بنابراین گسترده کردن مرزها به معنی یک مورد اخلاقی قوی بود. در سال 2015، اطلاعات در این زمینه به ما اجازه می‌دهد که تصمیمهای درستی بگیریم.}

^{پیشرفت ممکن است. درست مثل جهان ما در سال 1995، عمل ما در سال 2015 می‌تواند در آینده انعکاس یابد. اجازه دهید که مطمئن باشیم وقتی ما این مجله را در سال 2035 ورق می‌زنیم، مبارزه برای برابری زنان و دختران پیروز شده است. یک بار برای همیشه.}