خانهدار شدن هر خانوار ایرانی 36 سال طول میکشد
شاخص دسترسی به مسکن شهری برای یک واحد نمونه 100 متر مربعی (ذخیره تمام حقوق سالانه خانوار) در سال 1376، 5 بوده است که این شاخص در سال 1383 نیز 5 و در سال 76 به 6 رسیده است.
این شاخص که بر اساس درآمد خانوار و قیمت مسکن در هر سال بنابر گزارشهای هزینه-درآمد مرکز آمار ایران و گزارشهای آماری دفتر برنامهریزی، تجهیز منابع و اقتصاد مسکن تهیه شده است نشان میدهد که شاخص دسترسی (ذخیره تمام حقوق سالانه خانوار) در سال 1371، 6 بوده است که این رقم در سال 1376 به عدد 5 میرسد.
به عبارت دیگر در سال 1371 هر خانوار ایرانی با محاسبه قیمت یک واحد نمونه 100 متر مربعی شامل 21700 هزار ریال و درآمد 3541 هزار ریال طول دوره انتظار(ذخیره یک سوم درآمد سالانه خانوار) 18 سال بوده است که در سال 1376 با افزایش درآمد به 12116 هزار ریال و قیمت مسکن 59700 هزار ریال طول دوره انتظار به 15 سال رسیده است.
همچنین در سال 1384 هر خانوار ایرانی با محاسبه قیمت یک واحد نمونه 100 متر مربعی شامل 53.679 هزار ریال و درآمد 303.300 هزار ریال طول دوره انتظار (ذخیره یک سوم درآمد سالانه خانوار) 17 سال بوده است که در سال 1391 با افزایش درآمد با برآورد 158.967 هزار ریال و قیمت مسکن 1.920.000 هزار ریال طول دوره انتظار به 36 سال رسیده است.
بنابر این گزارش در سال 1388 هر خانوار ایرانی با محاسبه قیمت هر واحد مسکونی شامل 732.500 هزار ریال و درآمد 93.603 هزار ریال طول دوره انتظار 17 سال بوده است که در سال 1391 با افزایش درآمد با برآورد 158.967 هزار ریال و قیمت یک واحد مسکن 1.920.000 هزار ریال طول دوره انتظار به 36 سال رسیده است.
بر اساس آمار عملکردی سال 1392 وزارت راه وشهرسازی، کمترین دوره انتظار برای مسکن دار شدن در20 سال اخیر از سال 1371 تا 1391 مربوط به سال 1379 بوده است که به 12 سال رسیده است. در این سال شاخص دسترسی به مسکن به عدد چهار رسیده است.
«شاخص دسترسی» به مسکن از نسبت متوسط قیمت مسکن به متوسط درآمد سالانه خانوار به دست میآید. توضیح اینکه اگر یک خانوار در شرایطی تمام درآمد خود را به طور کامل پس انداز کند در سال 1391 می تواند ظرف 12 سال خانهدار شود اما در یک شرایط طبیعی (با توجه به مخارجی که دارد) اگر یک سوم درآمد خود را ذخیره کند برای خرید یک خانه باید 36 سال انتظار بکشد که عدد 36 به «طول دوره انتظار» تعبیر میشود.