فراز و فرود سیاسی و اقتصادی اعضای سازمان کشورهای صادرکننده نفت و چالشهای آنان در شکلگیری اوپک، جنگ اعراب، شوکهای نفتی و همچنین فرصتها و تهدیدهایی که در افزایش و کاهش بهای نفت در دهههای گذشته و تغییرات سیاسی برخی از این کشورها؛ از جمله ویژگیهای بارز و شاخص اوپک بود.
شکلگیری اوپک در سالهای دهه 60 میلادی با ادبیات و فضای آن روز جهان و نیازی که کشورهای جهانسوم به بنیان چنین تشکلی احساس میکردند، طی 50 سال اخیر با دگردیسیهای زیادی مواجه شد که اساس و بنیان آن را در سالهای اخیر به محل تردیدی برای سیاستگذاران تبدیل کرده است. جهانسوم، نفت، نظام نوین اقتصاد بینالملل و بسیاری از مفاهیم دیگر به نسبت نیمقرن گذشته آنچنان تغییر کرده که شاید بتوانیم این نتیجه جسارتآمیز را نسبت به تداوم این سازمان ابراز داریم که منطق جهانی اقتصاد امروز شاید چندان با چارچوب چنین سازمانی تطابق ارگانیک نداشته باشد. دکتر فریدون خاوند، استاد اقتصاد دانشگاه پاریس به مصائب و مشکلات این کشورها و وسوسههای اعتیادآمیز آنان به ماده حیاتی نفت و عقبماندگی آنان از کاروان کشورهای توسعهیافته پرداخته است.
چهاردهم سپتامبر 1960 میلادی، حدود 54سال پیش، پنج کشور صادرکننده نفت (ایران، عراق، عربستانسعودی، کویت و ونزوئلا) نهاد تازهای را تحت عنوان «سازمان کشورهای صادرکننده نفت» (اوپک) در بغداد پایهگذاری کردند تا از راه تفاهم و همکاری و تصمیمگیری مشترک، بر بازار جهانی نفت تاثیر بگذارند و سهم بسیار پایین خود را از درآمدهای حاصل از صدور کالایی که «طلای سیاه» لقب گرفته بود، افزایش دهند.