موضوع را با چند پرسش ساده آغاز میکنیم.
برای پاسخ به پرسش های فوق باید پای پدیده ی جدیدی بنام "نابرابری اقتصادی" را به میدان کشید; یعنی همان توزیع ناعادلانه درآمد و دارایی بین غنی و فقیر , به کلام دیگر فاصله ی پولی بین طبقات مختلف جامعه.
هرگونه تغیری در فقر میتواند زاییده ی دو پدیده باشد; نخست "رشد اقتصادی"دو دیگر "نابرابری اقتصادی".
یعنی با ثابت نگهداشتن نابرابری و افزایش نرخ رشد فقر کاهش میابد. برعکس با ثابت نگهداشتن رشد و افزایش نابرابری فقر افزایش میابد.
شاید پرسشی مطرح شود که "آیا رشد اقتصادی برای کاهش فقر مفید است یا خیر؟"
کره جنوبی اقتصادی بازارمحور دارد که از نظر ارزش تولید ناخالص داخلی اسمی در جایگاه 15 دنیا و از نظر سرانه تولید ناخالص داخلی در جایگاه 12 دنیا قرار دارد. این کشور به دلیل رشد اقتصادی و اجرای برنامههای توسعهای یکی از مهمترین و اصلیترین اقتصادهای گروه 20 در دنیاست. کره جنوبی دارای اقتصادی توسعهیافته و بازارهای مالی و اقتصادی توسعهیافته است و سرانه درآمد مردم در این کشور بالاتر از دیگر کشورهای قاره آسیاست. در سال گذشته سازمان توسعه و همکاریهای اقتصادی کره جنوبی را به عنوان یکی از پردرآمدترین اقتصادهای این منطقه معرفی کرده بود. کره جنوبی یکی از اعضای ببرهای آسیایی است و تنها کشور توسعهیافته دنیاست که در گروه کشورهای «11 کشور بعدی یا Next eleven» قرار گرفته است.
روزبه کردونی مدیرکل دفتر امور آسیبهای اجتماعی وزارت تعاون، کار و رفاه اجتماعی گفت: مطالعات نشان می دهد در تهران پدیده «کودکان در خیابان» را داریم که به معنی بازگشت کودکان کار به خانه است.
وی دلیل ارائه آمار متفاوت سازمان ها از وجود کودکان کار و خیابان را وجود تعاریف متعدد در اینباره دانست