در طول چند دهه گذشته، هر جا سخن از سیاستگذاری در سطح کلان به میان آمده، نام اقتصاددانها نیز در کنار سیاستگذاران دیده شده است. هرچند ممکن است سیاستمداران همواره توجه بیشتری را به خود جلب کرده باشند، اما اقتصاددانانی که به مناصب و پستهای مشورتی یا مدیریتی دست یافتهاند نیز مورد توجه بودهاند. از روسای بانکهای مرکزی به ویژه فدرالرزرو گرفته تا مشاوران روسای جمهور همه به نحوی مستقیم یا غیرمستقیم در بهروزی یا عدم بهروزی مردم کشورشان، نقشی تعیینکننده داشتهاند. از همین رو هفتهنامه اکونومیست در کنار دیگر منابع مهم خبری مانند والاستریت ژورنال، نیویورکتایمز و واشنگتنپست فهرستی از تاثیرگذارترین یا بانفوذترین اقتصاددانان سال را منتشر کرده است که در آن شاخصها و معیارهای مختلفی را در نظر میگیرد. این ردهبندی سالانه تهیه نمیشود و تنها یک تجربه است. مهمترین شاخصه فهرست منتشرشده از سوی این هفتهنامه این است که اکونومیست بر مبنای نظرات علمی و نه لزوماً پستهای سیاسی و بازخورد رسانهها و میزان شهرت و محبوبیت، اسامی پرنفوذترین اقتصاددانان جهان را معرفی میکند. افراد منتخب از میان یک لیست اولیه 450نفره از اقتصاددانانی که عمدتاً نویسنده کتاب، برنده جایزه نوبل و استاد اقتصاد هستند، اعلام شدهاند. منبع اکونومیست برای دسترسی به این فهرست، سایت معتبر آیدیاز است که از روش طبقهبندی «ریپک» یا همان مقالات پژوهشی اقتصاد بهره میبرد. در واقع این هفتهنامه با رجوع به سایت آیدیاز و بررسی معیارهایی چون تعداد مقالات آکادمیک و اظهارنظرهای مهم و تاثیرگذار و همچنین مشورتهای مهمی که احیاناً هر کدام از این اقتصاددانان به مقامات سیاسی مربوطه ارائه دادهاند، به این فهرست رسیده است. اما نکته مهم در مورد این فهرست آن است که این هفتهنامه تعمداً افرادی را که در منصبهای سیاسی قرار دارند کنار گذاشته است. حال آنکه اگر کمی با دنیای اقتصاد و سیاست ارتباط داشته باشیم، با خود خواهیم گفت بدون شک قدرتمندترین اقتصاددان در عرصه سیاست، جانت یلن، رئیس بانک مرکزی آمریکاست که سیاستگذاری پولی بزرگترین اقتصاد جهان را در دست دارد. اما چرا اسامی روسای بانک مرکزی در این لیست وجود ندارد، در حالی که باقی مقامات فدرالرزرو، بانک مرکزی اروپا و بانک انگلستان در این لیست حضور دارند؟