دولت باید امنیت را برای سرمایه گذاری ایجاد کند
شاهرخ ظهیری، پدر صنایع غذایی ایران
همیشه تصور میکنم سرمایه گذارها بنا بر شناخت و تشخیصشان از جامعه هدفگذاری میکنند، سرمایهشان را در راستای آن اهداف بکار میگیرند و به اشتغال و صنعت در اقتصاد کمک میکنند. اگر چند نفر در کشور پورشه خریدند و با ماشینهای لوکس در خیابانهای شهر گشت زدند، این به معنی تغییر مسیر سرمایه داری نیست.
البته از نظر من سرمایه گذاری و سرمایه داری دو بحث متفاوت است. سرمایه دار کسی است که پول دارد، پولش را در بانک میگذارد و بهرهاش را میگیرد و با آن زندگی میکند. سرمایه گذار کسی است که سرمایهاش را وارد خط تولید میکند، با ایجاد فرصتهای شغلی، بیکاری را کاهش میدهد و اقتصاد کشور را به چرخش در میآورد. در واقع سرمایه گذاری برای اقتصاد یک کشور ارزش است.
اینکه چرا الان در کشور ما، افراد وارد سرمایه گذاری نشده و سرمایه دار میمانند دلایلی دارد که از جمله آن، عدم حمایت از تولید است. سرمایهگذار، سرمایهاش را جایی میگذارد که بتواند از آن استفاده کند، اگر تشکیلات اقتصادی و قوانین کشور طوری بود که از تولید حمایت میکرد، سرمایه زیادی وارد این بخش میشد.
ببینید اگر امروز بخواهید یک واحد تولیدی راه اندازی کنید، چندین و چند نهاد دولتی بر کار شما نظارت دارد. این نهادها وارد فرایند بررسی میشوند، تا بررسیهایشان را انجام دهند و مجوزهایشان را صادر کنند، سرمایه گذار عاجز شده و سرمایهاش را برمی دارد و میرود.
دولت باید امنیت را برای سرمایه گذاری ایجاد کند تا مردم سرمایهشان را وارد چرخه تولید کنند.
من با افراد زیادی برخورد میکنم که سرمایه دارند و به آنها پیشنهاد میکنم سرمایهشان را به چرخه تولید در بخشهای مختلف مثل صنایع غذایی که در آن موفقیت، صادرات و پیشرفت هست، وارد کنند اما جواب آنها این است که آقا با کدام حمایت؟ چرا سرمایهام را به خطر بیندازم.
به نظر من دولت تا زمانی که بطور قاطع، سیاست حمایتی از تولید را، نه در شعار و روزنامه گفتن، بلکه در عمل و در حوزه قانون دنبال نکند، سرمایه داران از حمایت های لازم برای ورود به چرخه تولید و سرمایه گذار شدن برخوردار نخواهند شد.
درحال حاضر سرمایه گذارها دنبال خرید ملک و زمین هستند و سرمایهشان را در این بخش بکار گرفتند. مداوم ملک و زمین میخرند و بعد از گذشت مدتی میفروشند و سود حاصل از گران شدن ملک را به سرمایه شان اضافه میکنند. از نظر من این پدیده برای تولید کشور بسیار خطرناک است. با این وضعیت واحدهای صنعتی و تولیدی از بین خواهند رفت و بیکاری از بزرگترین مشکلات اقتصاد ما پابرجا خواهند ماند.