فریدمن، لوکاس و افسانه‌ی کارآمدی بازار آزاد

 

^{در میان مدافعان اقتصاد بازار آزاد میلتون فریدمن استاد فقید دانشگاه شیکاگو جایگاه ویژه‌ای دارد. برخلاف دیگر اقتصاددانانِ جریان اصلی، فریدمن به استفاده‌ی گسترده از ریاضی در بیان دیدگاه‌های خویش اعتقاد نداشت. تاجایی که خبر دارم، او حتی به بگومگوهایی که درباره‌ی «تعادل عمومی» می‌شد هم بی‌باور بود، از جمله به این دلیل که معتقد بود کارآمدی بازار آزاد چنان عیان است که دیگر نیازی به این الگوهای ریاضی در اثبات آن نیست. هرچه که بحث و جدل برسر استفاده از معادلات ریاضی در اقتصاد باشد ولی به احتمال زیاد این ادعا واقعیت دارد که از زمان آدام اسمیت به این سو هیچ اقتصاددانی به اندازه‌ی میلتون فریدمن درپیشبرد ادعای کارآمدی بازار آزاد موفقیت نداشته است. برای مدتی نسبتاً طولانی یک صفحه‌ی ویژه در نیوزویک می‌نوشت و بعد دو کتاب بسیار پرطرفدارش «سرمایه‌داری و آزادی» (۱۹۶۲) و «آزاد برای انتخاب» (۱۹۸۰) که با همسرش منتشر کرد تأثیرات شگرفی در سیاست‌پردازی اقتصادی داشتند}

معرفی کتاب : بیست و سه گفتار درباره سرمایه داری

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

کتاب «بیست و سه گفتار درباره سرمایه داری/ پیرامون نکاتی که آن ها را بروز نمی دهد»کتابی است در نقد اقتصاد نولیبرال که ها-جون چنگ، استاد اقتصاد دانشگاه کمبریج، در سال 2010 منتشر کرده و در سراسر جهان بسیار مورد توجه قرار گرفته است تا آنجا که در میان پرفروش ترین کتاب های بین المللی آن سال رتبه نخست را از آن خود کرد. این کتاب در سال 1392 به قلم «ناصر زرافشان» و به همت انتشارات «مهرویستا» منتشر شد. مولف در این کتاب عملکرد اقتصاد نولیبرال و آنچه را که طی این چند دهه تحت سیطره ایدئولوژی بازار آزاد روی داده است به زبانی ساده، افشاگرانه و جذاب تشریح می کند

مقاله اقتصادی : فرار سرمایه ها

^{سرمایه سالم و مولد در یک کشور اساس و مبنای حرکت چرخ تولید در بخشهای مختلف از جمله در کشاورزی و صنعت و خدمات است و ایجاد اشتغال و کاهش بیکاری و فقر که تبعات خاص خود را دارند از اثرات حرکت چرخ تولید به شمار می رود.}

^{بدون شک فرار سرمایه و بی اعتنایی به سرمایه گذاری مولد موجب کندی یا توقف چرخ تولیدی وبه تبع آن عدم ایجاد شغل و افزایش میزان بیکاری و رشد فقر و ناهنجاریهای اقتصادی و اجتماعی وفرهنگی می شود.}

^{کارشناسان علم اقتصاد اعتقاد دارند، برای به حرکت درآمدن چرخ تولید در بخش صنعت و تجارت و کشاورزی و ... باید سرمایه کافی در دست بخش خصوصی باشد زیرا دولت هرگز یک تاجر یا یک کشاورز و یا یک صنعت گر خوب نبوده و در دنیای پیشرفته امروز این امر به اثبات رسیده است.}

دوران سرمایه داران سنتی در اقتصاد ایران به پایان رسید؟/ چه کسانی سرمایه داران نوین ایرانی می شوند

مدیرانی با اعتقاد اقتصادی نزدیک به جریان « تکنوکرات» ها و با نگاه سیاسی نزدیک به هیچ دولتی و با دیدگاه های اصلاح طلبانه نه در سیاست که در اقتصاد حاکمان دهه بعدی اقتصاد ایران می شوند.

بهراد مهرجو : سرمایه داران سنتی ایران یا همان بازاریان مسلمان، از سپهر سیاست و اقتصاد ایران خارج شده اند. کمی پیش تر از ، دو شنبه هفته گذشته که میان سعید لیلاز به عنوان نماینده ای از جناح راست اقتصاد و چپ سیاست و اسدالله عسگراولادی به عنوان نمادی از جناح راست اقتصاد و راست سیاست، مجادله ای برسر قضاوت در مورد اقتصاد ایران در 5 دهه گذشته رخ دهد، نسخه یک طبقه، یک گروه و یک فکر در پارلمان بخش خصوصی اقتصاد ایران پیچیده شده بود. مجادله در پارلمان بخش خصوصی تنها پرونده یک فکر، یک سبک زندگی، یک نسل و یک جریان قدرت در اقتصاد ایران را به بایگانی فرستاد و از تلی از خاک را روی آن ریخت.

اقتصاد سیاسی

^{تصاد سیاسی عبارتست از علم قوانین تولید و توزیع نعمات مادی در مراحل مختلف تکامل جامعه انسانی. به تدریج با رشد جامعه و مناسبات اجتماعی و اقتصادی اهمیت علم اقتصاد نیز بیشتر شد.}

 

^{اقتصاد سیاسی یک روش مطالعه علمی درباره پدیده‌های اجتماعی است. این رهیافت بر وجود ارتباط میان مولفه‌های سیاسی و اقتصادی در شکل دادن به پدیده‌های اجتماعی مبتنی است. به همین دلیل اگرچه اغلب زیرمجموعه علم اقتصاد دانسته می‌شود، باید آن را چیزی فراتر از علم اقتصاد محض دانست. اقتصاد سیاسی Political EconomyWiki یا به شکل اختصاری PE است، اما علم اقتصاد Economics. مثلاً برای تحلیل رفتار انتخاباتی طبقات مختلف به منافع اقتصادی آن طبقات رجوع می‌شود و یا تأثیر اقتصادی یک تصمیم گیری سیاسی مورد مطالعه قرار می‌گیرد.}

سرمایه‌داری و ناسرمایه‌داری

در این مقاله، بر آن‌چه به گمانم بنیاد نظری تحلیل فریدا آفاری است متمرکز می‌شوم. بر این اساس، تلاش می‌کنم نوع تعریف و تبیین وی از سرمایه‌داری، و به تبع آن بدیل سرمایه‌داری، را ارزیابی ‌کنم. می‌خواهم نشان دهم، تحلیل آفاری مبتنی بر درکی متن‌گرایانه از اقتصاد سیاسی مارکسی است؛ چنین برداشتی، ناخواسته، می‌تواند پروژه‌ی رهایی را به تأمل نظری صرف تقلیل دهد و به همین دلیل قادر است در عمل و به طور بالقوه مانعی برای راهگشایی پراکسیس در پروژه‌ی رهایی باشد.

موضوع محوری مقاله‌ی حاضر شناخت ذات سرمایه‌داری به‌مثابه یک سیستم اقتصادی و ترسیم مرزهای سرمایه‌داری از ناسرمایه‌داری، و براین‌اساس، تعریف پروژه‌ی رهایی و «بدیل» است. بدیلی که از منظر آفاری «بدیل» سرمایه‌داری و از دیدگاه من «بدیل» سرمایه‌داری و و آن‌چه اصطلاحاً نظام‌های پساانقلابی می‌نامم و به‌اصطلاح «سوسیالیسم واقعاً موجود»، هردو باید باشد.

دانلود کتاب: علل عقب‌ماندگی و توسعه‌ ناموزون سرمایه‌داری

نام کتاب: علل عقب‌ماندگی و توسعه‌ ناموزون سرمایه‌داری

نوشته: جان ویکز- الیزابت

ترجمه: نظم نوین

دور ترجمه نظم نوین نشر نظم: ۱۳۵۹ هـ خ

لینک دانلود
عنوان: علل عقب ماندگی
حجم: 2.03 مگابایت

رابطه نظام دوحزبی و رشد اقتصاد: ثروتمندترین اقتصادها چگونه ثروتمند شدند؟

خوشبختانه تجربه 200 سال رشد تقریباً یکنواخت اقتصادی در نمونه‌ای از کشورهای جهان، داده‌های کافی در اختیار گذاشته است تا به علل ثروتمندی این دسته از کشورها پی ببریم. یکی از کسانی که به پژوهش در این زمینه پرداخت مانسر اولسن استاد اقتصاد دانشگاه مریلند بود که در فوریه سال 1998 نابهنگام درگذشت.

اوج و فرود اقتصاد جهانی

عصر طلایی سرمایه‌داری پس از جنگ جهانی دوم 

اعلام عمومی تاریخی نیکسون (سمت راست تصویر) مبنی بر لغو قرارداد تبدیل دلار آمریکا به طلا و پایان نظام برتن وودز. تیتر روزنامه‌ای که در دست جوان‌های سمت چپ تصویر است: «نیکسون خطاب به آمریکا: کمربندهای خود را محکم ببندید»

جنگ جهانی دوم یکی از رزمایش‌های اعجاب‌انگیزی بود که به کمک آن سرمایه‌داری به طرز معجزه‌آسایی از بحران اقتصادی بزرگی که طی سال‌های 1929 تا 1939 میلادی گریبانش را گرفته بود، گریخت. از سوی دیگر جنگ جهانی دوم، اقتصاد جهانی را به سوی بهبود کاملی سوق داد که منافع آن، به طور خاص، نصیب ایالات متحده آمریکا، به عنوان قدرت هژمون دنیای جدید شد. پیش از وقوع جنگ، در ایالات متحده آمریکا سیاست‌های موسوم به «معامله جدید» (New Deal) از سوی دولت فرانکلین دلانو روزولت به اجرا درآمده بود. اگرچه این سیاست‌ها موفقیت نسبی خود را اثبات کرده بودند، اما اقتصاد آمریکا همچنان با محدودیت‌های جدی مواجه بود. به عنوان مثال در سال 1939 میلادی، 15 درصد از نیروی کار بالقوه آمریکا، بیکار بودند.