جبر جغرافیایی

^{اعداد اثبات می کنند، رنج اهالی سیستان و بلوچستان واقعیت دارد}

 

^{استان های مرزی ایران هنوز به سمت توسعه نرفته اند}

^{تقریبا تمامی مواهب زندگی عادی در شرقی ترین استان ایران به کمترین حد می رسد. ساکنان سرزمین حاشیه ای، نه از درآمدهای نفتی و نه از امکانات زیرساختی بهره ای دارند، که حتی از مواهب الهی مانند بارندگی نیز محروم افتاده اند. درحالی که در گیلان سالیانه 532 میلی لیتر باران بر سر ملت می بارد، در سیستان و بلوچستان مردم در بهترین حالت تنها ریزش 2 میلی لیتر باران سالیانه را تجربه می کنند. گزارش ها نشان می دهد محروم ترین استان ایران، لقب کم آب ترین، کم باران ترین، کم درآمدترین و کم کارترین را نیز به خود اختصاص داده است.}

^{نزدیک به یکسال قبل یکی از روزنامه های اصلاح طلب، گزارشی در «کافه» نشینی مردم یکی از محروم ترین استان های کشور منتشر کرده بود. اصلی ترین تعارضی که روزنامه و نویسنده آن را به وضعیت «کافی شاپ» های استان سیستان و بلوچستان علاقه مند کرده بود، تعارضی تاریخی در دل این استان کشور بود. مردمی که به گفته آمارهای بیشترین تعدادشان زیرخط فقر و تنها اندکی از آنها روی خط فقر زندگی می کنند، در دل مصیبت های روزانه شان فرصتی هم برای حضور در کافی شاپ ها پیدا می کنند.}

^{تقریبا در میان تمامی تمامی گزارش های میدانی و آماری که از سوی نهادهای رسمی ارائه می شوند، نام یک منطقه با عنوان وضعیت «قرمز» بیان می شود. ساکنان هیچ کدام از استان های کشور به اندازه سیستان و بلوچستان در محرومیت و وضعیت ملتهب زندگی نمی کنند. اطلاعاتی که معاون سابق استانداری سیستان و بلوچستان منتشر کرده بود، نشان می دهد 70 درصد مردم این استان مستحق دریافت یارانه نقدی ماهیانه 45 هزار و 500 تومانی به شمار می آیند. اطلاعات تکمیلی نشان می داد که بیش از 50 درصد مردم منطقه نیز تنها با اتکاء به همین درآمد ماهیانه زندگی می کنند. براساس اطلاعاتی که مرکز آمار منتشر کرده است در آمد ماهیانه سیستانی ها به رقم از یک میلیون و 300 هزار تومان می رسد. در حالی که به گفته حسین راغفر اقتصادان خط فقر در شهرهای بزرگ کشور به رقم 2 میلیون و 500 هزار تومان رسیده است.}

^{گزارش های مرکز آمار ایران نشان می دهد که تنها هزینه های تفریح خانوارهای دهک های هفتم به بالا در تهران و شهرهای بزرگ به میزان 40 برابر استان سیستان و بلوچستان است. همین آمارها تایید می کند، خانوارهای ثروتمند و طبقه متوسط ساکن شهرهای بزرگ کشور به طور متوسط سالیانه 81 میلیون تومان بیش از فقرای سیستان و بلوچستان هزینه صرف زندگی خود می کنند. همگی این اطلاعات نشان می دهد، اهالی استان شرقی ایران با کمترین میزان درآمد سالیانه زندگی خود را اداره می کنند.}

^{همچنین آمارهای کمیته امداد تایید می کند، در این استان 400 هزار نفر با مساعدت های مالی این نهاد به زندگی خود ادامه می دهند. گزاش های وزارت کار نیز پرده از اتفاقی ناکوار در استان می دهد. براین اساس نرخ بیکاری در بزرگترین استان شرقی ایران به 50 درصد رسیده است.}

^{گزارش دفتر بهبود تغذیه بهداشت نشان می دهد میانگین سرانه مصرف شیر اهالی سیستان پایین ترین رقم در کشور است. مردم سیستان از نظر تامین منابع مالی با جمعیت وسیعی زیرخط فقر قرار دارند. میانگین هزینه مصرفی سالیانه خانوارهای روستایی استان تنها 4 میلیون و 600 هزار تومان است. این رقم تمامی جمعیت روستایی سیستان را در سه دهک پایینی درآمدی قرار می دهد. جمعیت شهری استان هم به طور متوسط تنها سالیانه 8 میلیون و 400 هزار تومان درآمد بدست می آوردند. همین درآمدهای پایین موجب شده تا اهالی سیستان و بلوچستان کمترین عدد مصرف گوشت در کشور را به خود اختصاص دهند. میانگین مصرف گوشت مرغ در کشور 18.5 کیلوگرم است ولی سیستانی ها سالیانه تنها 6 کیلوگرم گوشت مصرف می کنند. نان اصلی ترین غذای اهالی سیستان است. رئیس شورای شهر استان نیز این موضوع را تایید می کند. به گفته رئیس شورای شهر این استان، غذای اصلی مردم در مناطق مختلف سیستان و بلوچستان نان است. یک هزار و 200 واحد صنفی نانوایی و 9 کارخانه آرد نیز تلاش می کنند تا نیازهای مردم را تامین کنند ولی با حذف یارانه نان، بخش مهمی از ساکنان مناطق مختلف استان از خرید این کالای اساسی نیز بازمانده اند. گزارش ها نشان می دهد بخش مهمی از  جمعیت عشایری سالیانه 962 تن آراد برای تولید نان مصرف می کنند. جمعیت روستایی استان هم 901 هزار و 509 هزار نفر برآورد شده که همین جمعیت ماهیانه 9 هزار و 60 تن آرد مصرف می کنند.}

^{گزارش های رسمی نشان می دهد، استان با بحران سوء تغذیه نیز مواجه است. به گفته معاون بهداشتی دانشگاه علوم پزشکی زاهدان، میزان سوء تغذیه در جمع همشهریان او به اندازه دو برابر بیشتر از دیگر استان های کشور است. به طور متوسط 20 درصد کودکان سیستان و بلوچستانی هم در شرایط سوء تغذیه قرار دارند.}

^{سیستانی ها به دلیل بحران های مالی، تقریبا تمامی توانشان را برای خرید خوراک هزینه می کنند. برهمین اساس آنها تنها سالیانه 6 درصد از درآمدهایشان را صرف خرید پوشاک می کنند و به اندازه یک درصد از بازار پوشاک ایران را که اندازه متوسط آن 7 هزار میلیارد تومان برآورد می شود، را در اختیار دارند. هر خانوار در این استان سالیانه 705 هزار تومان هزینه خرید پوشاک می کند. اهالی استان سالیانه کمتر از یک درصد از درآمدهای خود را صرف تفریح و فرهنگ می کنند ولی بخش مهمی از زمان زندگی آنها در دو هزار و 517 مسجد، 69 حسینه، پنج فاطمیه، سه زینبیه، 198 موقوفه صرف می شود.}

^{جمعیت بومی استان طی سال های گذشته بخش مهمی از درآمدهای خود را از طریق کشاورزی تامین می کردند. برآوردها نشان داده 11 میلیون هکتار از 17 میلیون هکتار زمین کشاورزی استان قابلیت کشت و زرع دارند هرچند که بروز بحران خشکسالی و همچنین افزایش هزینه ها موجب شده تا سهم بخش کشاورزی از 37 درصد اشتغال استان به 27 درصد کاهش پیدا کند. بروز خشکسالی سبب شده تا فعالیت های کشاورزی در استان به کمترین اندازه برسد. دولت برای بازسازی منابع اب زیرزمینی استان به یک هزار میلیارد تومان سرمایه نیاز دارد که به نظر می رسد با توجه به بحران کسری بیش از 40 درصدی بودجه دولتی، منابع مورد نیاز به استان تخصیص داده نشود.}

^{بر اساس آمار رسمی، سیستان و بلوچستان تا سال ۹۴ بیش از سه میلیون و ۱۰۰ هزار نفر جمعیت خواهد داشت و با این جمعیت ۳.۹ درصد از جمعیت کل کشور را به خود تخصیص می‌دهد.}

^{نرخ بیکاری سیستان و بلوچستان در سال ۸۵ معادل ۳۱.۵ درصد، در سال ۸۹ معادل ۳۶.۷ درصد و در سال ۹۰ حدود ۲۷.۲ درصد اعلام شده، اما براساس آخرین گزارش مرکز آمار، نرخ بیکاری در این استان 10.8 درصد بوده است. با این حال، نا امن بودن منطقه، باعث مهاجرت نیروی کار می شود.}

^{اهالی سیستان و بلوچستان هرچند به نوشته روزنامه های تهرانی، کافی شاپ می روند و همچنان تفریح میکنند ولی زندگیشان سخت تر از آن چه در ذهن ساکنان پایتخت می گذرد، اداره می شود. آنها گرفتار «جبر جغرافیایی» و «سوء تدبیر» مدیران شده اند.}