محسن رنانی/ اقتصاددان
مردم ما 3هزار سال بلد بودند با کم‌آبی کنار بیایند و نوعی تعادل پایدار برقرار کنند. درحال حاضر متوسط بارش‌ها کاهش محسوسی پیدا نکرده یعنی آسمان به ما جفا نکرده، امروز کسانی در فرهنگ آب مدعی ناکارآمدی فرهنگ مردم شده‌اند که خودشان مسوول این بحران هستند. در وضعیت فعلی ما بیماری داریم که خونریزی شدیدی دارد و به‌زودی به کما می‌رود؛ ما نمی‌توانیم او را سرزنش کنیم بلکه باید راهی پیدا کنیم.اکنون در شرایطی هستیم که جنگ آب نهایتا تا 5سال آینده آغاز می‌شود و در چنین موقعیتی سخن از اصلاح فرهنگ درست نیست. ایران نباید با آتش آب بازی کند و این یک مساله بسیار جدی برای آینده است. سیاست‌های غلط، ما را به اینجا رسانده و این متهم اصلی است که اکنون باید اصلاح شود.
در سطوحی که ویلیامسون طراحی و مولفه‌ها و سطوح تغییرات اجتماعی را معرفی کرده است ابتدا سطح بنیادی مطرح می‌شود که سنت‌ها و هنجارها در آن قرار دارند و تحول در این سطح حداقل نیاز به گذران چند نسل دارد.
اما در سطوح بعدی که حکمرانی و تخصیص منابع است یعنی شیوه‌های اقدام و نحوه بازی قانونی که از پیش نوشته شده، خیلی سریع‌تر قابل اصلاح است. ما نمی‌توانیم به سطح ابتدایی و زیرین برویم چراکه با این دو سطح تخریب کرده‌ایم و باید اصلاح را با این دو سطح آغاز کنیم.
چقدر سریع بخت از بازارهای نوظهور روی گردانده است. زمانی نه چندان دور، از این اقتصادها به عنوان راه نجات اقتصاد جهان یاد می‌شد: موتورهای پویای رشد که قرار بود از اقتصادهای آمریکا و اروپا پیشی بگیرند. اقتصاددانان در موسسات مالی مانند سیتی گروپ (Citigroup) پیش بینی میکردند که دوران رشد گسترده و پایدار برای آسیا و آفریقا فرا رسیده است.
