مجتبی کریمی
نگاهی کلی به اوضاع اقتصادی ایران میتواند به این نتیجهگیری منتج شود که اقتصاد ایران سالیان متمادی با مشکلات زیادی از قبیل عدم اعتقاد به اقتصاد آزاد و رقابتی، عدم حمایت از مالکیت خصوصی، سیاستهای اقتصادی پوپولیستی و عوامگرایانه، حضور ناکارآمد دولت در اقتصاد، بیانضباطیهای مالی دولت، وابستگی زیاد بودجه به درآمدهای نفتی، بالا بودن ریسک سرمایهگذاری در کشور، تورم بالا و مزمن، عدم حضور قوی سرمایهگذاران خارجی در اقتصاد ایران، تورم قوانین ناکارآ و دست و پاگیر، نامناسب بودن فضای کسبوکار، استقلال ناکافی بانک مرکزی در تدوین و اجرای سیاستهای پولی، پایین بودن ظرفیت جذب سرمایه، چندگانگی نرخ ارز، یارانهها و نادرستی سیاست مواجهه با آن و امثالهم مواجه بوده و به نوعی با جسم، روح و جان اقتصاد ایران آمیخته شده است.
در این بین، اعمال تحریمهای ناعادلانه و یکجانبه از سوی برخی کشورها نیز مزید بر علت شده است؛ تحریمهایی که علت آن سیاسی، ولی بخش اعظم نتایج و آثار آن، اقتصادی است. مقایسهای کلی بین مشکلات پیشگفته و آثار منفی تحریمها، حاکی از سهم پایین تحریمها در دشواریهای اقتصادی ایران است؛ گرچه تفاهم نهایی بین جمهوری اسلامی ایران و گروه 1+5 و لغو تدریجی آثار تحریمها تا حدود زیادی میتواند بر بهتر شدن شرایط کلی اقتصاد تاثیرگذار باشد.