دکترعلی ابراهیمنژاد
دانشجوی دکترای فاینانس Boston College آمریکا
یکی از مهمترین موضوعات اقتصاد ایران در سالهای گذشته بحث خصوصیسازی بوده که در دورههای مختلف با شدت و ضعف به اجرا درآمده است. در حال حاضر با توجه به چشمانداز مثبت رفع تحریمها، بار دیگر این سوال مطرح میشود که در شرایط جدید پیشروی اقتصاد کشور، چه حوزههایی باید در اولویت واگذاری قرار گیرند و بهعبارتی احتمال موفقیت برنامه خصوصیسازی در کدام حوزهها بیشتر است.
پاسخ به این سوال از آنجا اهمیت دارد که اولا موفقیت یا عدم موفقیت در اجرای برنامههای خصوصیسازی میتواند بر تصمیم دولتها برای ادامه یا توقف واگذاریها در آینده تأثیر بگذارد و ثانیا گذار از اقتصاد دولتی به خصوصی، نیازمند دانش و مهارتی است که هم دولت و هم بخش خصوصی باید به تدریج کسب کنند و اولویتبندی صحیح صنایع، باعث میشود این فرآیند یادگیری به درستی طی شود. بهعنوان مثال، نحوه تعامل دولت و بخش خصوصی در صنایع انحصاری و شبهانحصاری همچون مخابرات و برق دارای پیچیدگیهای بالاتری نسبت به صنایع رقابتی تر مانند صنایع غذایی است؛ بنابراین برای انجام موفقیتآمیز خصوصیسازی در صنایع انحصاری لازم است دولت و بخش خصوصی به سطح بالاتری از بلوغ و توانمندی برسند.
اگرچه مدتهاست بر اجرای اصل 44 و واگذاری شرکتهای دولتی به بخش خصوصی تاکید میشود اما موارد بسیاری را میتوان نام برد که روند خصوصیسازی در مراحل ابتدایی یا حتی مراحل انتهایی و واگذاری کامل شرکتها به بخش خصوصی متوقف شده است. پرونده این واگذاریها هم مدتهاست در حال رسیدگی است و مشخحص نیست چه زمانی این پروندهها مختومه میشود.
لیست واگذاریها و شرکتهایی که باید سالانه خصوصیسازی شوند، در قانون بودجه مشخص میشود و دولت سازمان خصوصیسازی را موظف میکند روند واگذاری شرکتهای مطرح شده در قانون بودجه را آغاز کنند و به انجام برسانند. موارد بسیاری را میتوان نام برد که به موجب قانون و بر اساس اصل 44 قانون اساسی شرکتها فرایند خصوصیسازی را طی کردهاند اما در یکی ازمراحل این فرایند متوقف شدهاست.
موارد بسیاری را بهعنوان توضیح در توقف واگذاریها عنوان میکنند. مانند موضوع اهلیت. اما مساله این است که اهلیت افرادی که قرار است سازمانی را بخرند، باید قبل از انجام روند صورت بگیرد و نه بعد از آن و یا طی مراحل مختلف اما مواردی را میتوان نام برد که به دلیل همین موضوع اهلیت متوقف شده است. شاید بتوان گفت عنوان چنین موضوعاتی توجیهی بر دلیل اصلی است. دلیل اصلی این است که در کنار سازمانهای بزرگی که قرار است واگذار شوند ذینفعانی وجود دارند که از دولتی بودن سازمانها سود میبرند و تمایلی به واگذاری این سازمانها به بخش خصوصی ندارند. به همین دلیل به این واگذاریها واکنش نشان میدهند و مانع انجام روند امور میشوند.