در ایران منشا اصلی تغذیه کننده این روابط خویشاوندی، در آمد نفتی است که به شیوه موجود توزیع می شود
به اعتقاد حسین راغفر از اقتصاددانانی که پژوهش های بسیاری در زمینه فساد و عدالت اجتماعی انجام داده است، پدیده های فساد آلود محصول نظام خویشاوندی دراقتصاد ایران است. او می گوید:« این روزها خبری که زیاد شنیده می شود، ماجراهای رضا ضراب در ترکیه و بابک زنجانی، جوان میلیارد ایرانی است که البته شب دوشنبه دادستانی اعلام کرد، بازداشت شده است. در مورد این موضوع باید گفت، اصلی ترین دلیلی که باعث می شود، افرادی مانند رضا ضراب ها، بابک زنجانی ها و به طور کلی فساد اقتصادی به وجود آید، توزیع منابع درآمد های نفتی است. البته روش این توزیع، شیوه الگوی «اقتصادی خویشاوندی» را در کشور شکل داده که در بحث اقتصاد سیاسی موضوع کاملا شناخته شده ای است.»
راغفر بیان داشت:« در این الگو، افراد، به قدرت و به کسانی که در موقعیت های تصمیم گیری سیاسی هستند، نزدیک می شوند. به این ترتیب آنها می توانند از برخی مزیت های تصمیم های سیاسی برخوردار شوند تا برایشان بازدهی های بالاتری از نرخ های فعالیت ها در بازار و دیگر فعالیت های متعارف اقتصادی داشته باشد. این امتیازات هم به این صورت است که عمده ترین آن به صورت سرمایه، بیشتر در نظام بانکی، وام هایی با نرخ های ترجیحی در اختیار آنها قرار داده می شود. بر این اساس، به این افراد اجازه داده می شود که اگر فعالیتی دارند، فعالیتشان را بالاتر از نرخ های داخل بازار به فروش برسانند. این موضوع در مورد تجارت خارجی هم مصداق دارد. به این صورت که به این افراد در برابر رقابت بین المللی با ایجاد تعرفه هایی، مزایا، یا امتیاز های انحصاری یا شبه انحصاری داده می شود. همین طور هم امتیاز های فعالیت های پرسود به شکل شرکت اقتصادی در اختیار آنها قرار می گیرد. حتی موسسه های اعتباری، بانکی، مخابرات عمده ترین مواردی است که در نظام اقتصادی خویشاوندی بین این افراد توزیع می شود.»