لیست کالاهای این توافقنامه بهخصوص واردات منسوجات ترکیه به ایران بیشترین موج انتقادها را به دنبال داشت. به عقیده منتقدان، با توجه به شرایطی که هماکنون تولید داخلی را در بخشهای مختلف از جمله منسوجات تحتتاثیر قرار داده، امضای این قرارداد به این سرعت ضروری به نظر نمیرسید؛ چراکه در حال حاضر توان رقابت را از تولیدکنندگان داخلی گرفته در نتیجه با وجود این قرارداد متضرر خواهند شد. همچنین برخی معتقدند رویکرد قرارداد تجارت ترجیحی بیش از آنکه اقتصادی باشد، رویکردی سیاسی است و همین امر نیز موجب تسریع در اجرای آن شده است.
از سوی دیگر، موافقان این استراتژی تجاری، تعرفه ترجیحی را یکی از راهکارهای مهم برای مقابله با قاچاق میدانند و اعتقاد دارند قراردادهای تجارت ترجیحی به توسعه روابط تجاری خواهد انجامید، بنابراین نمیتوان با انتقاد از لیست کالاهای تجارت ترجیحی ایران و ترکیه، اصول این استراتژی را زیر سوال برد. دنیای اقتصاد در گفتوگویی با دکتر ابوالقاسم هاشمی به بررسی اصول قرارداد تجارت ترجیحی و نقش آن در توسعه روابط تجاری پرداخته است. به گفته این استاد دانشگاه شهید بهشتی، در عقد این قراردادها طبیعی است که عدهای برنده و عدهای بازنده باشند. اما فراهم کردن بستری رقابتیتر برای تولید کشور و هدایت جریان واردات به سوی کانالهای قانونی یکی از آثار مثبت تعرفه ترجیحی است. همچنین وی معتقد است که با ساختار فعلی و سرمایهگذاری که هماکنون در صنعت نساجی ایران وجود دارد، حتی با تعرفههای بالاتر از این هم نمیتوان به رقابت با منسوجات ترکیه امیدوار بود. بنابراین دردوره گذار ترغیب سرمایهگذاریهای جدید از مسیر تخفیفهای مالیاتی، فراهم کردن تسهیلاتی برای تامین مالی این سرمایهگذاریها، تخفیفهای بیمهای واحدهای فعال یا حتی فراهم کردن تسهیلاتی برای خروج بسیاری از واحدها از صنعت میتواند از آثار جانبی توزیع درآمدی قراردادهای تجارت ترجیحی بکاهد.
مشروح گفتوگو با دکتر ابوالقاسم هاشمی را در ادامه میخوانید: