این مقاله برگرفته از کتاب کاپیتالیسم، سوسیالیسم و دموکراسی , با ترجمه پروفسور حسن منصور است.
بسیاری از اقتصاددانان وقتی بخواهند از سه شخصیت بزرگ تاریخ اندیشة اقتصادی نام ببرند، نام مارکس، کینز و شومپیتر (نظریه پرداز اقتصاد تکاملی) را بر زبان می‌آورند و طرفه اینکه کینز و شومپیتر هر دو در سالی دیده به جهان گشودند که مارکس چشم از جهان فروبست (1883). بدون تردید، این سه تن به شاخه‌های متفاوتی از شجرة فکر اقتصادی تعلق دارند و وجه مشترک عمدة آنان، وسعت دائره‌المعارف‌گونة احاطة علمی آنان به موضوع کار خود، وسواس در روش علمی و دنبال کردن بی‌وقفة راه معرفت علمی است. وجه مشترک دیگر آنان در این نکته است که این اندیشمندان با فرورفتن در اعماق جزء از کل غافل نمی‌شوند و گرایش آنان به تصویرگری کل، از دقت تحلیل جزء نمی‌کاهد و این مستلزم توان فکری سترگی است که تاریخ تنها به زبدگان خود می‌بخشاید.
کیم‌جونگ اون، دیکتاتور کره شمالی، می‌تواند با خشونت صحبت کند؛ اما او یکی از ضعیفترین و ویرانهترین اقتصادهای جهان را اداره می‌کند. در واقع، نمایشگری نظامی کره شمالی و تهدید به جنگ هسته‌ای معمولاً زمانی روی می‌دهد که ملت این کشور عاجزانه در پی کمکهای غذایی یا دیگر اشکال کمکهای اقتصادی است. استفان هاگارد، استاد دانشگاه کالیفرنیا در سن‌دیه‌گو و متخصص مسائل کره شمالی می‌گوید: «هر زمان که اهالی کره شمالی در حال فریاد و بدرفتاری هستند، ماجرایی در حال وقوع است که آنها از آن ناخشنود هستند.»
چنگیزخان، معروف‌ترین فرد مغولستان، امپراتوری عظیمی بنا نهاد که از کره جنوبی تا شرق اروپا - از روسیه در شمال تا هند در جنوب- را در‌بر می‌گرفت. اگرچه با فتوحات بی‌رحمانه، این امپراتوری بزرگ‌ترین امپراتوری تاریخ بشر بوده و تاثیر آن از لحاظ فرهنگی و سیاسی بسیار بیشتر از آنی است که تصور می‌شود. 
