کسبوکارها محیط زیستی را که همه ما باید از آن لذت ببریم صرفا به خاطر منافع ثروتمندان، آلوده میسازند اغلب مردم محیط زیست را آلوده میکنند.
برخی با فاضلاب و برخی دیگر با دود ناشی از آتش یا سوخت موتورهای بنزینی و دیزلی این کار را میکنند. هر کسبوکاری که انرژی مصرف میکند باعث آلودگی میشود و صنایع کارخانهای معمولا بیشتر از فعالیتهای خدماتی باعث آلودگی میشوند. به خاطر همین موضوع، صنایع قدیمیتر بیشتر از صنایع امروزی با فنآوری پیشرفته آلودگی دارند. چنین وضعیتی به نفع ثروتمندان نیست، بلکه به خاطر تولید ارزانتر محصولات است که حاضر میشویم میزان معینی از آلودگی را تحمل کنیم.
محصولات را میتوان کاملا پاک تولید کرد؛ اما این کار باعث میشود کالاها بسیارگرانتر شود؛ اگر هزینههای پاک بودن را به تولید اضافه کنیم. ثروتمندان در این ارتباط لطمه اندکی خواهند خورد و فقرا به مراتب متحمل آسیب بیشتری میشوند. جامعه باید هزینه محیط زیستی را که اصلا آلوده نمیشود، در برابر هزینه تولید کالاهای ضروری بسنجد.
حتی طبیعت هم آلودهساز است؛ مانند آتشسوزی جنگلها یا آلودگی طبیعی هوا و آب. با توجه به ظرفیت باززایندگی طبیعت، این آلودگیها را تا حد معینی میتوان قابلتحمل دانست. هر چه جامعه در نتیجه وجود شرکتهایی که ثروت خلق میکنند ثروتمندتر میشود، بیشتر قادر میشود تا محیط زیست پاکتر را که کالای لوکس است، ارائه دهد و قادر به پافشاری بر روشهای پاکتر تولید میشود. یک دلیل اینکه چرا کشورهای کمتر توسعه یافته، سهم بیشتری از تولیدات کارخانهای را به عهده میگیرند، نشاندهنده سنگینی مزایای رونق اقتصادی و رفاه بر هزینههای آلودگی است.
طبیعت پاک چیزی نیست که ثروتمندان پول آن را بپردازند؛ محیط زیست تمیز، هزینه فرآیندهای صنعتی را بالا میبرد و بر دوش هر کسی میافتد که قیمتهای بالاتر باید بابت آن کالاها پرداخت کند. هر چه کشورها، ثروتمندتر میشوند توان بیشتری برای پرداخت قیمت بالاتر و تولید پاکیزهتر پیدا میکنند. گر چه برخی پافشاری میکنند که بهتر است برای داشتن محیط زیستی پاکیزه از رشد اقتصادی بکاهیم؛ اما فقط با ثروتمندتر شدن کشور است که مردم بیشتری قادر خواهند شد تا استطاعت مالی برای محیط زیست پاکتر داشته باشند.