علی حبیبنیا و سیدمحمدرضا فرحی. علی حبیبنیا، پس از گذراندن دورههای لیسانس و فوقلیسانس در دانشکده اقتصاد دانشگاه تهران، به انگلیس رفت و هماینک در مدرسه اقتصاد لندن مشغول تحقیق و تدریس در حوزه اقتصادسنجی است. سیدمحمدرضا فرحی نیز پس از گذراندن دوره کارشناسی ارشد اقتصاد در دانشگاه صنعتی شریف، به فرانسه و مدرسه اقتصاد تولوز رفت و هماینک نیز مشغول گذراندن دوره دکترای اقتصاد خود در دانشگاه پومپئو فابرای بارسلوناست. در این میزگرد، که حدود یک ساعت و نیم به طول انجامید، مباحث متنوعی در مورد چگونگی استفاده از ظرفیت نخبگان اقتصاد ایرانی مطرح شد. این مباحث شامل پیشنیازهای کاری، موانع سیاسی و اجتماعی، ساختار بوروکراتیک موجود در ایران و... هستند.
■■■
این اعتقاد در برخی از مجامع علمی کشور وجود دارد که نظریههای اقتصادی که در مجامع برتر علمی دنیا ارائه میشود، کاربرد چندانی در ایران ندارد و تنها مختص کشورهای غربی و توسعهیافته است. به همین جهت برای این دسته از افراد، سختیهای تحصیل در دانشگاههای طراز اول دنیا اهمیت چندانی ندارد. یعنی به مشکلات و مصائبی که بر برخی از تحصیلکردگان ایرانی خارج از کشور گذشته است، توجهی ندارند. شما که در دانشگاههای برتر اروپا تحصیلکردهاید (آقای فرحی در دانشگاه تولوز و دانشگاه پومپئو فابرای بارسلونا و آقای حبیبنیا نیز در مدرسه اقتصاد لندن) تا چه اندازه با این موضوع موافق هستید؟ به عبارت دیگر، برای ورود به این دانشگاهها چه سختیهایی را متحمل شدهاید؟
علی حبیبنیا: از جمله نکاتی که میتوان در رابطه با رشتههای اقتصاد، مدیریت، فاینانس و به طور کلی رشتههایی که در دانشکدههای کسب و کار یا به اصطلاح دپارتمانهای مالی و اقتصادی برگزار میشود، مورد توجه قرار داد این است که بازار کار نسبتاً خوبی برای فارغالتحصیلان رشتههای مذکور وجود دارد،-البته متقاضیان اینگونه رشتهها نیز بسیار زیاد هستند- اما همین بازار خوب نیز نیازمند برخورداری از قابلیتهای سخنوری و نگارش درخور توجه است چرا که ماهیت اینگونه امور به گونهای است که معمولاً فارغالتحصیلان رشتههایی که به آنها اشاره شد بعد از اتمام تحصیلشان در سطوح سیاستگذاری یا مرتبههای شغلی مشغول فعالیت میشوند که نیازمند برخورداری از تواناییهایی چون سخنوری و نگارش مناسب است. به اعتقاد بنده همین عوامل هستند که موجب شده پیشنیازهای دانشگاهها برای این رشتهها، استاندارد بالاتری داشته باشد؛ مثلاً نمرههای زبان و GRE بالاتری را برای متقاضیان این رشتهها درخواست کنند. همین سختگیریهایی که شما به آنها اشاره کردید و بعضاً با بیتوجهی از سوی برخی از عوامل دستگاههای مختلف ایرانی مواجه میشود تعیینکننده رتبه دانشگاههای خارجی است. البته در رابطه با پروسه تحصیل افرادی که در داخل کشور به رشتههای اقتصاد، مدیریت و مالی اشتغال به تحصیل دارند نیز باید گفت متاسفانه این افراد شانس آن را پیدا نمیکنند که در حین تحصیل یا اتمام دوره کارشناسی یا کارشناسی ارشد وارد بازار کار شوند؛