اکتبر هر سال، زمانی است که برندگان یکی از مهمترین جایزههای علم اقتصاد معرفی میشوند: جایزه نوبل. جایزه نوبل اقتصاد، موسوم به جایزه بانک مرکزی سوئد برای علم اقتصاد، شور و هیاهویی را برپا میکند و موجب توجه ویژه افکار عمومی و جامعه اقتصاددانان به حوزهای میشود که جایزه به آن تعلق گرفته است. گاهی شاخهای که به اقتصاددانان فعال در آن نوبل تعلق میگیرد، بسیار مشهور و معمول است؛ همچون شاخه اقتصاد مالی که جایزه نوبل 2013 به آن اختصاص یافت. گاهی نیز به اقتصاددانان فعال در شاخهای نوبل تعلق میگیرد که چندان نزد عموم شناختهشده نیست؛ همچون شاخه طراحی مکانیسم که جایزه نوبل 2012 به آن اختصاص یافت. اما فارغ از تمامی این مسائل، اقتصاددانان فعال در هر حوزهای که جایزه نوبل به آنها تعلق میگیرد، در تیررس نگاههای تیزی قرار خواهند گرفت که همراه خود انبوهی از پرسشها را دارند. موضوع پایاننامههای دانشجویی، مقالات و پژوهشهای اقتصادی، به شدت تحت تاثیر کارهای نوبلیستها قرار خواهد گرفت و شاید بتوان ادعا کرد سرعت رشد علم در حوزه مربوط به نوبلیستها، نسبت به قبل، افزایش مییابد. اهمیت جایزه نوبل اقتصاد به قدری است که اثراتش فراتر از مرزهای جغرافیایی است. به عبارت دیگر برای بخشی از اقتصاددانان تمامی کشورها مهم است که بدانند چه کسی برنده جایزه نوبل میشود.
لئونید کانتوروویچ (Leonid Kantorovich) به دلیل توسعه برنامهریزی خطی و کاربرد این تکنیک برای مسائل مربوط به تخصیص بهینه منابع در یادها مانده است. وی در زندگی حرفهای خود از روشهای بهینه یابی برای حل مسائل مختلفی استفاده کرد. او در مرحله آخر زندگی حرفهای خود از این روش برای حل مسائل مربوط به پیشرفت فنی نیز بهره برد.
آشنایی با زندگی لئونید کانتوروویچ
لئونید کانتوروویچ در سال 1912 در سن پترزبورگ روسیه به دنیا آمد. زندگی حرفهای وی را میتوان به سه بخش اصلی تقسیم کرد؛ بخش نخست به تحصیلات دانشگاهی، بخش دوم به تدریس و بخش سوم به به پژوهش اختصاص دارد. کانتوروویچ در سن 14 سالگی وارد دانشگاه سن پترزبورگ شد و در سال 1935 دکترای خود را به رشته ریاضیات دریافت نمود. وی در دهه 1930 به تدریس ریاضیات در دانشگاه مشغول بود و در سال 1934 توانست به درجه استادی نایل آید.