طلا از چشم افتاد

 

^{طلا تحت تاثیر صعود بازارهای سهام، دورنمای تحکیم سیاست پولی آمریکا و تقاضای کمتر از سوی چین، دیگر محبوبیت سابق را ندارد.}

^{سرمایه گذاران اقدام به فروش دارایی خود در صندوقهای سرمایه گذاری طلا کرده اند و میزان ذخایر این صندوقها به کمترین میزان از سال 2009 تاکنون رسیده است.}

^{طبق آمار بلومبرگ، میزان ذخایر صندوقهای سرمایه گذاری طلا تا روز سه شنبه 5.45 تن یا 0.3 درصد کاهش یافت و به 1594.08 تن رسید. ذخایر طلای این صندوقها از رکورد 2632.52 تن که در دسامبر سال 2012 به آن صعود کرده بود، 39 درصد کاهش یافته است.}

^{بازارهای سهام جهانی در سال 2015 صعودی شده اند. از سوی دیگر بانک مرکزی آمریکا اعلام کرد انتظاردارد رشد اقتصادی این کشور پس از رشد منفی در سه ماهه اول، بهبود پیدا کند و اگرچه افزایش نرخهای بهره در ماه جاری منفی است اما مقامات این بانک اعلام کرده اند نرخها تا پایان امسال افزایش خواهند یافت. نرخهای بالاتر به جذابیت طلا که سرمایه گذاری بدون بازده است، آسیب می‌زند و با افزایش ریسک پذیری سرمایه گذاران، آنها را به سوی دارایی‌هایی مانند سهام جذب می‌کند}

چشم‌انداز جنب‌وجوش در بازار مسکن بزرگ‌ترین اقتصاد اروپا

^{استفان کرستن، افسر ارشد مالی شرکت «دویچه انینگتون» طی مصاحبه‌ای با شبکه تلویزیونی «سی‌ان‌بی‌سی» درباره بازار مسکن در آلمان، بزرگ‌ترین اقتصاد اروپا سخن گفت و این بازار را «بدون حباب» و در عین حال «در آستانه بیدار شدن» توصیف کرد.}

^{استفان کرستن درباره مسیر قیمت مسکن در ادامه سال و احتمال افزایش قیمت ملک در بزرگ‌ترین اقتصاد آلمان گفت: اگر بخواهیم آن را با سایر بازارهای زنده جهان و به خصوص بازار لندن مقایسه کنیم، این احساس دست می‌دهد که بازار مسکن آلمان هنوز آرام است.}

^{کرستن با تاکید بر اینکه کار این بازار در آلمان هنوز تمام نشده، ادامه داد: رشد خوبی وجود دارد و نرخ آپارتمان‌های اجاره‌ای خالی با سرعت کاهش می‌یابد، بنابراین به نظرم افزایش وجود دارد، اما نمی‌توانم به رقم مشخصی اشاره کنم.}

^{وی با اشاره به قوی‌تر شدن بازار مسکن در شهرهایی مانند برلین و مونیخ اظهار داشت: مونیخ به دلایلی صرفا جغرافیایی، قادر به گسترش نیست؛ برلین نیز که همواره بازار بسیار متورمی داشته، شامل قانون محدودیت اجاره شده و در واقع جزو اولین شهرهایی بود که این قانون در آن به اجرا در آمد}

پایان ماه عسل آمریکا و عربستان

روزنامه واشنگتن‌پست روز شنبه در یکی از گزارش‌های اصلی خود به چشم‌انداز رابطه آمریکا و عربستان سعودی پرداخت. واشنگتن پست با تاکید بر اینکه آل‌سعود در دو مقطع زمانی مهم و استراتژیک از پشت به ایالات‌متحده آمریکا خنجر زده، نوشته است: دوستی آمریکا با عربستان سعودی به پایان خود رسیده است. این روزنامه در ادامه می‌افزاید: «اعراب باید به‌خاطر داشته باشند که نفت شیل در حال به بار نشستن است. اتفاقی که باعث می‌شود اتکای نفتی ایالات متحده و دیگر قدرت‌های اقتصادی به اعراب کمتر شود. اکنون عربستان با تزریق نفت به بازار می‌کوشد تا قیمت‌ها را پایین بیاورد، سهم خود را در بازار حفظ کند و توسعه نفت شیل از سوی آمریکا را تضعیف کند؛ اما نمی‌تواند. این کشور فعلا در یمن و سوریه گرفتار است.»
 

روزگاری ترکی الفیصل، رئیس سابق سازمان اطلاعاتی عربستان گفته بود: «طی 50 سال گذشته ما بهترین دوست آمریکا بودیم.» او از زمان گذشته برای توصیف این دوستی استفاده کرد. توصیف او به روابط آمریکا و عربستان در سال 1965 مربوط بود اما چرا «بهترین دوست؟» اسکار وایلد می‌گوید: «بهترین دوستان به شما از جلو خنجر می‌زنند.» «کولبرت کینگ»، ستون نویس واشنگتن پست، می‌نویسد ما سال 1973 از عربستان خنجر خوردیم؛ زمانی که سعودی‌ها به دلیل حمایت نظامی ما در جنگ سال 1973 از اسرائیل در برابر مصر و سوریه تحریم نفتی را بر ما وضع کردند. 

جدال در بازار جهانی نفت: عربستان سعودی در مقابل آمریکا /کدامیک بر دیگری غلبه خواهند کرد؟

 ^{چند ماه است که دو کشور آمریکا و عربستان تقریبا وارد جنگ نفتی شده اند اما تاکنون تولید کنندگان نفت شیل آمریکا در مقابل فشارهای عربستان سعودی مقاومت کرده اند. تولید نفت شیل آمریکا روندی صعودی دارد و به نظر می رسد تولید کنندگان آمریکایی برای جدال با ریاض در آینده، به ساز و کارهای قدرتمندتری مجهزتر شده اند. سعودی ها کمی از روند مقاومت تولیدکنندگان نفت شیل آمریکا متعجب شده اند اما به نظر نمی رسد این جدال نفتی به این زودی ها به پایان برسد.}

^{اوایل ماه گذشته، شماری از تحلیل گران اعلام کردند عربستان سعودی دریافته است که سازمان صادرکنندگان نفت - اوپک - دیگر همانند گذشته مدیریت بازار نفت را در دست ندارد . سعودی ها همچنین احساس کردند ریاض به منظور رقابت با تولیدکنندگان نفت شیل آمریکا باید راهبردی جدید در پیش گیرد واز این رو باید « ساز و کار نفتی جهانی جدیدی » ایجاد کند که همانند اوپک در سال های گذشته می تواند به صورت موثری نبض بازار نفت را در دست گیرد  و بر بهای نفت تأثیر گذار باشد، حتی اگر این ساز و کار جدید بین المللی مستلزم حضور بازیگرانی متفاوت باشد.}

^{برخی تحلیل گران بازار نفت بر این باورند که سعودی ها قادر نیستند از موضع خود به عنوان مدیر اجرایی بازار جهانی نفت کنار بکشند و به همین دلیل در تلاش برای ایجاد روندی موثر و متفاوت هستند. آنها اذعان کرده اند تولید کنندگان نفت شیل، کشورهای مهم تولید کننده نفت اوپک را در بازار به حاشیه رانده اند و این در حالی است که ایران نیز قصد دارد  طی پنج تا ده سال آینده موضع موثر خود را در بازار نفت احیا کند.}

^{عربستان سعودی در مواجهه با این واقعیت در صدد بر آمد با بهره گیری  از راهبردهای موجود به تولید کنندگان نفت شیل بقبولاند که اعضای اوپک قصد ندارند سطح تولید خود را کاهش دهند مگر آن که رویداد مهمی در بازار رخ دهد. از این رو گام نخست، وادار ساختن شرکت های تولید کننده نفت شیل به کاهش سطح تولید خود بوده است.}

آدم‌های روی زمین چه شغلی دارند؟

شناسه خبر: 22144

منتشر شده در مورخ: 1394/3/4

ساعت: 10:08

گروه: تحلیل بازار

 

^{اینفوگرافی که نشان می‌دهد؛ هفت میلیارد انسان روی کره زمین چه شغلی دارند؟ آیا تاکنون این سوال برای شما نیز پیش آمده است که ۷ میلیارد انسان روی کره زمین چه کار می‌کنند ؟ به عبارتی دارای چه شغلی هستند؟ چند نفر بیکار هستند؟ و یا چند نفر تاجر هستند؟ به این کنجکاوی شما سایت بازاریابی و تبلیغات لاوان با یک اینفوگرافی پاسخ می‌دهد: تقریبا نیمی از جمعیت دنیا کار نمی‌کنند!}

^{کودکان گروه بزرگی از جمعیت را تشکیل می‌دهند که هنوز به سن اشتغال نرسیده‌اند. به نظر شما وقتی که این کودکان تا چند سال آینده به سن کار برسند و تقریبا دو میلیارد نیروی کار به نیروی کار جهانی اضافه شود، دنیای ما چه تغییری خواهد کرد؟ آیا دستمزد نیروی کار پایین می‌آید؟ آیا آن‌ها کارهایی را ایجاد خواهند کرد که تاکنون وجود نداشته است؟ یا مهارت‌های جدیدی که تاکنون مانند آن را ندیده‌ایم؟}

^{از هر پنج نفر هنوز یک نفر کشاورزی می‌کند!}

چرا جهان به قرض معتاد شده است؟

^{«قرض، آب حیات بازرگانی مدرن است.» این سخن دنیل وبستر، سناتور امریکایی در سال ۱۸۳۴ میلادی است، زمانی که بازار اوراق قرضه در ابتدای کار خود بود. امروز جهان با قرض بیش از حد فلج شده است.}

^{به گزارش اعتماد، میزان بدهی جهانی خانوارها، دولت ها، شرکت ها و کمپانی های مالی از ۲۴۶ درصد تولید ناخالص داخلی(GDP) در سال ۲۰۰۰ میلادی به ۲۸۶ درصد در سال ۲۰۱۵ رسیده است. از زمان آغاز بحران مالی در سال ۲۰۰۷ میلادی نرخ بدهی بر تولید ناخالص داخلی در ۴۱ اقتصاد از۴۷ اقتصاد بزرگ جهان افزایش یافته است. برای هر دلار تولید اضافه در جهان بیش از یک دلار بدهی ایجاد شده است. فراتر از همه چیز افزایش قراردادهایی که پایه اش بر بدهی و وام قرار دارد به ضرر رشد است و همچنین شرکت ها و خانوارها را آسیب پذیر می کند. پس چرا جهان به قرض گرفتن معتاد شده است؟
تمایل به قرض گرفتن دو دلیل عمده دارد؛ نخست اینکه سیستم مالیات به قرض گیرنده ها امتیاز می دهد. در بسیاری از کشورهای توسعه یافته و نیز در برخی کشورهای در حال توسعه، پرداخت بهره تعلق گرفته به وام مسکن مشمول کسر مالیات می شود. برای مثال، در هند به همراه بقیه نقاط جهان، شرکت ها با قرض گرفتن می توانند هزینه بهره دادن روی عایدی های مشمول مالیات خود را کم کنند. این موجب ایجاد انگیزه برای رجحان قرض بر سهام می شود. تنها یک چهارم اوراق دارایی جهانی شامل سهام می شود که بسیار از قرض انعطاف پذیرتر هستند زیرا میزان پرداخت بهره به سهامداران (سرمایه گذاران) بدون هیچ مشکلی می تواند نوسان ایجاد کند. عامل مهم دوم، سازوکار ذهن انسان هاست. مردم فکر می کنند پرداخت ثابتی که از قبل قرض حاصل می شود، به نفع شان است. آنها معمولا فکر می کنند که قیمت دارایی، در اکثر مواقع خانه (مسکن) افزایش می یابد، به همین دلیل قرض می گیرند تا با خرید دارایی موردنظر میزان عایدی خود را افزایش دهند.}

شیفت چین از اقتصاد به امنیت

^{چین در دوره ریاست‌جمهوری شی‌جینگ‌پینگ از راهبردهای اقتصادی به راهبردهای امنیتی شیفت کرده است. پنتاگون اخیرا فاش کرده که چین به شدت به‌دنبال توسعه تسلیحات اتمی و موشکی خود است. بسیاری از راهبردهای اخیر چین موجب شگفتی ایالات‌متحده آمریکا شده است. بر اساس راهبردهای تازه به‌نظر می‌رسد که درگیری‌ها و چالش پرزیدنت اوباما با رئیس‌جمهوری چین افزایش پیدا خواهد کرد. بخشی از شگفتی‌‌های کاخ سفید به تحلیل‌های اشتباه نیروها و آژانس‌های اطلاعاتی ایالات‌متحده بازمی‌گردد. قاطبه آژانس‌های اطلاعاتی پیش‌بینی کرده بودند که شی‌جینگ‌پینگ همچون روسای‌جمهوری پیشین خود به‌دنبال توسعه کشورش از راه اقتصادی خواهد بود؛ اما پکن با سیاست‌های اتخاذ شده، نشان داده است که قصد دارد حوزه امنیتی خود را بیشتر در فاز دفاعی دنبال کند.}

^{چین پس از 35 سال رقابت تسلیحات هسته‌ای را آغاز کرد}

^{ناقوس خطر در شرق آسیا}

 

 ^{پس از دهه‌ها محدودیت در حوزه برنامه‌ هسته‌ای، چین تصمیم گرفته است برنامه‌های خود را وارد فاز دیگری کند. هم‌اکنون از این کشور سیگنال‌هایی ارسال می‌شود که از رویکردی متفاوت حکایت می‌کند. به نوشته روزنامه نیویورک‌تایمز، چین در حال مهندسی مجدد کلاهک‌های چند منظوره‌ روی موشک‌های بالستیک خود است.}

ترس عربستان از نقشه راه اقتصادی امریکا

 

^{محمد صادق جنان صفت}

^{جامعه ایرانی در کلیت خود شامل نهادهای رسمی قدرت و همچنین نهادهای مدنی باید ذات و ژرفای اندیشه و عمل رهبران و نخبگان ایالات متحده را بشناسند. این شناخت اجتناب‌ناپذیر است زیرا امریکا هنوز با فاصله‌یی قابل عنایت در نوک قله قدرت اقتصاد و سیاست جهان ایستاده و کشورهایی مثل چین، هند، برزیل، روسیه و هر کدام از کشورهای بزرگ اتحادیه اروپا مثل آلمان، فرانسه و انگلستان راه درازی را باید طی کنند تا قدرتی همسنگ با امریکا به دست آورند. جدای از اینکه رفتار و نیت و مقاصد استراتژیک امریکایی‌ها برای انسان امروز مفید یا غیرمفید است یا شهروندان جهانی آن رفتارها و مقاصد را دوست دارند یا ندارند اگر خوب شناخته نشوند برای هر جامعه‌یی دردسرآفرین خواهد بود. جامعه ایرانی شامل نهادهای رسمی قدرت مثل دولت، مجلس، قوه قضاییه و سایر نهادها و همچنین نهادهای مدنی اگر بخواهند در دنیای امروز جایگاهی برای خود دست و پا کنند و با واقعیت‌های جهان سازگار شوند نمی‌توانند بدون تعیین تکلیف خود با امریکا حرکت کنند. رفتار استراتژیک ایالات متحده امریکا در منطقه خاورمیانه که ایران نیز جزو مهمی از آن به حساب می‌آید باید کالبدشکافی شود.
امریکایی‌ها از 10سال پیش و در زمان ریاست‌جمهوری بوش پسر برنامه بزرگی برای اقتصاد خاورمیانه طراحی کرده بودند. اکونومیست در همان زمان نوشت: «انجام اصلاحات اقتصادی در کشورهای خاورمیانه و تقویت و رشد طبقه متوسط در کشورهای این منطقه و همچنین افزایش سطح رفاه عمومی و استانداردهای زندگی هدف استراتژیک ایالات متحده امریکاست. نخبگان امریکایی به این نتیجه رسیده‌اند که گروه‌های فقیر و تهیدست ساکن کشورهای خاورمیانه به‌ویژه در کشورهای عربی استعداد بالایی برای همکاری با گروه‌های تندرو و تروریستی دارند و باید راه را برای افزایش رفاه آنها فراهم کرد.»
رهبران کشور عربستان به‌مثابه مهم‌ترین کشور عرب خاورمیانه به لحاظ ذهنی و همچنین ساختار توزیع قدرت سیاسی آمادگی پذیرش سریع ایجاد و رشد طبقه متوسط را ندارند و به همین لحاظ امریکایی‌ها در مسیر تغییر ساختار حکومت عربستان حرکت می‌کنند. کاهش شدت تخاصم ایران و ایالات متحده امریکا برای رهبران عربستان یک نشانه از بازگشت امریکا به استراتژی و نقشه‌راهی است که در دهه 1990 طراحی شده است. نوشته فارین پالیسی را باید جدی گرفت که به رهبران امریکا توصیه می‌کند دست خود را از پشت عربستان بردارند و به رهبران مستبد این کشور فرصت ندهند. رهبران عربستان با چشم‌های نگران می‌بینند که به‌زودی نفت عراق جایگزین نفت کشورشان می‌شود و کشورهایی که مردمانش، امریکایی‌ها را دشمن نمی‌دانند می‌توانند میخ تعادل خاورمیانه باشند و به همین دلیل است که می‌ترسند.}

اگر اپل یونان را بخرد!

<sup>وبسایت بلومبرگ مطلب جالبی را نشر کرده است که در آن حرف از خریداری کشور یونان با همه بدهی‌های سنگین آن، توسط شرکت اپل گفته شده است.

کشور یونان که درین روزها با مشکلات بزرگ اقتصادی، ورشکستگی بزرگترین بانک‌های آن و بدهی‌های هنگفت دولتی روبرو هست، باوجود تلاش های متعدد و مکرر مقامات اتحادیه اروپا، بانک مرکزی اروپا، صندوق بین المللی پول، بانک جهانی و دولت یونان، نمی‌تواند ازین معضله مهلک بیرون شود.

بدهی‌های دولت یونان از مرز 356 ملیارد دلار(حدود 317 ملیارد یورو) گذشته است و باوجود پادرمیانی دولت‌های آلمان و فرانسه برای نجات و حمایت از سیستم اقتصادی این کشور، دولت جدید آن تاکنون نتوانسته سطح بدهی دولتی این کشور را مهار کند. مجموع بدهی این کشور اکنون از مرز 175 درصد مجموع تولید ناخالص داخلی این کشور هم گذشته است.

از سوی دیگر غول فناوری «اپل» که یکی از بزرگترین شرکت‌های جهان است، حدود 194 ملیارد دلارپول نقد دارد که نمی‌داند آنرا در کجا بمصرف برساند و یا سرمایه‌گذاری کند، و ارزش مجموعی این شرکت هم بالغ بر 727.73 ملیارد دلارمیباشد، که میتواند یونان را با همه بدهی‌های هنفگت و سنگینش خریداری و اقتصاد لرزان این کشور را از ورشکستگی حتمی نجات دهد.</sup>

مقایسه اقتصادی کشورهای هند و چین

<sup>جمعیت
چین: 1.3 ملیارد، هند: 1.2 ملیارد

تولید ناخالص داخلی
چین: 9.24 تریلیون دالر، هند: 1.88 تریلیون دالر

رشد تولید ناخالص داخلی (سه ماه اخیر)
چین: 7 درصد، هند: 7.5 درصد</sup>

مزیت قیمت‌ پایین نفت برای اقتصاد پاکستان

^{کسانی که در جستجوی یک بورس پر رونق، یک ارز با ثبات و تورم پایین هستند، بطور معمول بدنبال این خصوصیات  در پاکستان نیستند. این کشور بیش از این که منبع مناسبی از فرصت ها باشد، در بی ثباتی گرفتار شده است. اما اکنون پاکستان با دوره کم نظیری از خوش بینی اقتصادی مواجه شده است.}

^{صندوق بین المللی پول تخمین می زند که اقتصاد این کشور سال آینده تا ۴/۷ درصد رشد کند که سریع ترین نرخ در هشت سال اخیر محسوب می شود. قیمت مصرف کننده تا ماه مارس تنها ۲/۵ درصد افزایش یافت که کمترین میزان افزایش در یک دهه گذشته است. بانک مرکزی پاکستان در سال جاری دو بار نرخ بهره را کاهش داده است. در مقایسه با سال قبل، فروش سیمان که میزان ساخت و ساز را نشان می دهد، از ژوئیه تا مارس تا ۵/۵ درصد افزایش یافت. فروش خودرو نیز در همین دوره با افزایش ۲۲ درصدی مواجه شد.}

^{سقوط قیمت های نفت یک شانس بزرگ برای کشورهایی مانند پاکستان محسوب می شود. این کشور برای تأمین دو پنجم  برق خود متکی به نفت وارداتی و متمایل به بحران های تراز پرداخت دوره ای است. صورتحساب واردات نفت این کشور می تواند براحتی درآمد ارز خارجی حاصل از صادرات صنعت نساجی و وجوه ارسالی شهروندان پاکستانی که در خاورمیانه و اروپا مشغول به کار هستند را تاراج کند. در سال ۱۴-۲۰۱۳ صورتحساب واردات خالص نفت پاکستان ۱۲/۶ میلیارد دلار یا درحدود ۵ درصد تولید ناخالص داخلی بود. بر اساس اعلام صندوق بین المللی پول، اگر قیمت های نفت در میزان کنونی ثابت بماند، پاکستان می تواند در سه سال آینده در مجموع ۱۲ میلیارد دلار پس انداز کند که این پول می تواند برای رشد اقتصاد این کشور مصرف شود.}

^{دولت نواز شریف (نخست وزیر پاکستان) از ثبات اقتصادی جدید پاکستان اعتبار کسب کرده است. دولت جدید به همکاری و پایبندی خود در قبال برنامه صندوق بین المللی پول که در سال ۲۰۱۳ مورد توافق قرار گرفته بود، ادامه داد. ذخایر ارز خارجی بیش از دو برابر شده و به رقم ۱۷/۷ میلیارد دلار رسیده اند. تعرفه های برق افزایش یافته و برخی از صورتحساب های پرداخت نشده جمع آوری شدند که به کاهش بار مالی شرکت های توزیع برق کمک کرده است. درآمدهای مالیاتی افزایش یافته اند که این اقدام در پاسخ به تلاش برای قطع معافیت مالیاتی صورت گرفته است؛ بیش از ۱۵۰ هزار احضاریه مالیاتی برای مودیان ارسال شده است. خرده فروشان بیشتری به شبکه مالیات غیرمستقیم پیوستند. پیش نویس بودجه بدنبال کاهش کسری بودجه به زیر ۴ درصد تولید ناخالص داخلی در سال ۱۶-۲۰۱۵ است، درحالی که این رقم درحال حاضر ۸ درصد است.}

بزرگترین چالش اقتصادی آمریکا، آمریکاست

 

^{محمود سبزی}

^{اگر به عرصه جهانی اقتصاد نگاهی بیندازیم، می بینیم که اقتصاد ایالات متحده در شرایط پیشرفت خوبی است.}

^{این در حالی است که چین به مرز کمترین رشد در 24 سال گذشته خود رسیده است ، روسیه در پایین ترین وضعیت شرایط اوراق قرضه های خود قرار دارد و اتحادیه اروپا در آستانه آینده ای نامشخص و نامطمئن درحال حرکت است. با این همه ،ایالات متحده با روندی آرام و آهسته در حال رشد است  و به پایدارترین دوره اشتغال زایی در تاریخ خود رسیده است.
اما باید اذعان کرد که این تنها بخشی از داستان است. اقتصاد ایالات متحده اگرچه در حال رشد است، اما از سرعت کافی برخوردار نیست. این کشور از قدرتهایی برخوردار است که بطور کامل  از آنها استفاده نکرده و یا استفاده ناقص شده اند. درحالی که دولت مردان برای استفاده از پتانسیل های موجود و رسیدن به ظرفیت های بالقوه تلاش می کنند اما از این نکته غفلت شده ایم که بزرگترین مانع بر سر راه محقق شدن این اهداف می تواند خود ما باشند.
با اینکه اقتصاد جهانی در سال های اخیر تکامل یافته و در حال رشد است اما ایالات متحده همواره از رشد با ثبات و یکنواختی بر خوردار نبوده است. در بسیاری از موارد، اقتصاد این کشوربه خاطر سیاستهای اقتصادی سایر کشورها دچار آسیب شده است. اما اکنون زمان آن رسیده است که این  سیاست های اشتباه را کنار بگذاریم و با تمرکز بر سیاست های اقتصادی صحیح ، شرایط و موقعیت اقتصادی خودمان را در  عرصه جهانی با رشدی مناسب و رقابتی منطقی مواجه نمائیم .}

بریتانیای صغیر

^{علاقه به تاریخ و یک کنجکاوی نوستالژیک نسبت به آنچه در گذشته روی داده است، معمولا از تبعات نگرانی‏های مربوط به زمان حال است. به تازگی سالروز سه رویداد تاریخی بریتانیا را پشت سر گذاشتیم: بزرگداشت ریچارد سوم، جشن ماگناکارتا و چاپ نخستین نقشه ژنتیکی بریتانیا که توسط پروژه «مردم جزیره بریتانیا» به اجرا درآمد. هر سه این تحولات ریشه در تاریخ دارند و به دوران پیش از ایجاد پادشاهی بریتانیا باز می‏گردند.} 

^{تفکر عموم مردم بریتانیا این است که کشور در یک بحران سیاسی عمیق فرو رفته است، بحرانی که «بنیان کاخ وست‏مینستر» را سست می‏کند. به‌نظر می‏رسد این بحران به عنوان فروپاشی نظامی‌تلقی می‏شود که تا پیش از این به درستی کار می‏کرد. همین امر موجب می‏شود که رای‏دهندگان از سر تنفر به این موضوع پشت کنند. بخش اعظم این تلقی نادرست ناشی از یک تئوری است مبنی بر اینکه انگلستان دورانی طلایی داشته است و ما آن را دچار افول کرده‏ایم. اما این دوران طلایی مربوط به چه زمانی است؟ از نظر چپگراها این دوران به دهه 1970 مربوط می‏شود. از نظر راستگراها، البته به گفته مخالفانشان، این دوران به دهه 1950 مربوط است. آیا می‏توان به‌طور جدی گفت که انگلستان اکنون بدتر از دورانی اداره می‏شود که در آن آنتونی ایدن با فرانسوی‏ها و اسراییلی‏ها همدست شد تا به مصر حمله کنند؟ یا دورانی که‌هارولد ویلسون اعلام کرد که «یک هفته در سیاست زمانی طولانی است»؟ یا زمانی که ارزش استرلینگ دائما دچار فروپاشی می‏شد؟ یا وقتی که وزیر سابق کار وانمود به خودکشی کرد؟ یا وقتی که رهبر حزب لیبرال در یک تیراندازی دست داشت؟ یا وقتی که میلیاردها پوند صرف صنایع فرسوده شد و هدر رفت؟}     

^{بیشتر به عقب بازگردیم: آیا سیاستمداران امروز از دهه 1930 بیشتر اشتباه می‏کنند؟ یعنی همان زمانی که نویل چمبرلین فکر می‏کرد می‏تواند با هیتلر وارد معامله شود و رهبر پیشین حزب کارگر، جورج هنسبری، هیتلر را مورد تمجید قرار داد و گفت که او «‌پرهیزگاری است که سیگار نمی‏کشد و گیاهخوار است و کودکان و کهنسالان را دوست دارد»؟ آیا مقامات وست مینستر امروز دور از دسترس‏تر هستند یا در دوران طلایی پارلمان که در آن صدها تن از نمایندگان پارلمان از ثروتمندان محلی بودند که هرگز مطالعه نمی‏کردند و هیچ چیز مفیدی یاد نگرفته بودند و از ایده‌های متداول در دوره خود بی‌خبر بودند؟}

چرا هنگ کنگ از نظر اقتصادی برای چین اهمیت دارد؟

^{هرچند طی سال های اخیر از سهم هنگ کنگ در اقتصاد چین کاهش یافته اما از اهمیت این منطقه برای اقتصاد چین کاسته نشده است.}

^{کاهش ناآرامی ها در هنگ کنگ طی چند روز اخیر باعث نشده که بی اطمینانی نسبت به آینده این منطقه کاهش یابد اما در کنار اهمیت سیاسی هنگ کنگ برای چین، این پرسش نیز مطرح است که هنگ کنگ از نظر اقتصادی چقدر برای رهبران چینی اهمیت دارد؟ هفته نامه اکونومیست می نویسد برای مدتی طولانی است که به عنوان پل ارتباطی اقتصاد چین و غرب عمل کرده است و بخشی از جریان سرمایه و تجارت چین و جهان خارج از طریق هنگ کنگ صورت می گرفته است. البته طی سال های اخیر با بازتر شدن مرزهای چین به روی فعالیت های اقتصادی بین المللی، از نقش هنگ کنگ در اقتصاد چین کاسته شده و همچنین سهم این منطقه در تولید ناخالص داخلی (GDP) چین نیز از 16 درصد در سال 1997 یعنی زمانی که هنگ کنگ دوباره تحت کنترل چین قرار گرفت به 3 درصد در سال جاری رسیده است. البته کاهش سهم هنگ کنگ در تولید داخلی چین نشان دهنده کاهش اهمیت اقتصادی این منطقه نیست به خصوص که اصلی ترین عامل این کاهش در واقع رشد قابل توجه دیگر مناطق اقتصاد چین بوده است با این حال در کشوری با  حدود 200 شهر، به سختی می توان شهری را یافت که به تنهایی سهم قابل توجهی در تولید ناخالص داخلی چین داشته باشد.}

چرا اقتصاددانان درباره رشد چین اشتباه کردند؟

^{چین شاید بزرگ ترین اقتصاد دنیا باشد، حداقل بر اساس برخی معیارها، اما رشدی که این کشور را به اینجا رسانده در حال کند شدن است. بر اساس گزارش صندوق جهانی پول (IMF)، رشد GDP چین در سال ۲۰۱۴ کمتر از ۴.۷ درصد بود – یعنی کمترین رقم سالانه از ۱۹۸۰ بدین سو. IMF پیش بینی می کند که کاهش رشد چین تا سال۲۰۱۹ ادامه خواهد داشت و به ۳.۶ درصد خواهد رسید. و حتی انتظار می رود دولت مرکزی چین، که معمولا مثبت اندیش است، رشد هدف خود در سال ۲۰۱۵ را به حدود ۷ درصد کاهش دهد.}

^{این کاهش تقریبا همه را شگفت زده کرد. چهار سال پیش اقتصاد چین با نرخ ۵.۱۰ درصد رشد می کرد، و IMF در اکتبر ۲۰۱۰ پیش بینی کرده بود که رشد این کشور در آن سال نزدیک به ۵.۹ درصد خواهد بود – پیش بینی ای که در اکتبر ۲۰۱۱ آن را تایید کرد. در آن زمان حتی واحد اطلاعات اقتصادی نیز با همه بدبینی اش پیش بینی کرده بود که رشد چین بالای ۸ درصد باقی خواهد ماند – حداقل تا سال ۲۰۱۶. اما، حتی با این وجود، من در شماره سپتامبر/اکتبر ۲۰۱۱ فارن افرز عنوان کردم که این رشد صرفا چین را به جایگاه تاریخی آن به عنوان یک کشور با درآمد متوسط بازخواهد گرداند. من اشاره کرده بودم که با نزدیک شدن چین به این وضعیت، رشد آن نیز به تناسب کاهش خواهد یافت.}

^{درک این موضوع که نرخ رشد اقتصادی چین نهایتا کاهش می یافت، خیلی مشکل نبود. دو دلیل عمده برای این امر وجود دارد که اتفاقا هیچ یک به اقتصاد ربطی ندارند: کاهش زاد و ولد و کند شدن روند شهری شدن. اگرچه افت زاد و ولد به رشد اقتصادی در دهه ۱۹۷۰ کمک کرد – والدین دارای فرزند کمتر زمان بیشتری برای کار کردن داشتند - اما ۴۰ سال بعد همان نیروی کار اکنون در حال بازنشست شدن است و این والدین سالمند فرزندان زیادی ندارند که از آنان حمایت نمایند.}

^{در واقع، کاهش نرخ زاد و ولد به کشورهای فقیر فقط یک بار فرصت رشد می دهد، و چین اکنون به طور کامل از این مزیت استفاده کرده است. نیروی کار این کشور از سال ۲۰۱۲ شروع به کاهش کرد و این روند تا چندین دهه آینده ادامه خواهد داشت. حتی اگر نرخ زاد و ولد از فردا افزایش بیابد، چندین دهه طول خواهد کشید تا این کودکان به سن کار برسند.}

اهمیت اقتصاد در انتخابات بریتانیا

سباستین کریسپین
تحلیلگر اقتصادی بی‌بی‌‌سی 
اقتصاد بریتانیا رو به بهبود است، اما آیا این به آن معنا است که مردم هم حس بهتری دارند؟ آیا کاهش کسری بودجه به معنای پول بیشتر در جیب مردم است؟ رای‌دهندگان از خود می‌پرسند کدام حزب بیش از دیگران احتمال دارد که با بهبود اقتصاد و کنترل امور مالی دولتی به آنها کمک کند؟

در سال 2014، رشد اقتصادی بریتانیا یکی از سریع‌ترین رشدها در میان اقتصادهای عمده جهان بود و رشد سال 2015 هم می‌تواند قوی باشد. اما عواملی چند هستند که می‌توانند رشد بریتانیا را کاهش دهند. در حالی که نرخ اشتغال در حال افزایش است، حداقل دستمزدها مدت کوتاهی است که رشدی بیشتر از تورم دارند. همچنین گزارش‌هایی وجود دارد مبنی بر اینکه بسیاری از مردم می‌خواهند بیش از توان خود کار کنند. دولت کسری بودجه را حدود یک سوم کاهش داده، اما پرداخت‌های بهره بدهی و افزایش هزینه‌های مراقبت اجتماعی به معنای افزایش وام‌گیری دولتی بیش از آن چیزی است که دولت امید داشت انجام شود. با کند شدن آهنگ رشد در منطقه یورو و چین، بریتانیا هم می‌تواند در برابر خطرات خارجی آسیب‌پذیر باشد.

جنگ ارزی دوباره شروع می‌شود!

^{در شرایطی که در بسیاری از اقتصادهای پیشرفته جهان و بازارهای نوظهور شاهد تقاضای داخلی محدود هستیم، سیاستگذاران برای شتاب بخشیدن به رشد اقتصادی و اشتغال‌زایی، به رشد مبتنی بر صادرات روی آورده‌اند. اما رشد صادرات، مستلزم پایین آوردن ارزش پول داخلی و اجرای سیاست‌های متفاوت و غیر معمول پولی است تا با اجرای آنها بتوان ارزش پول ملی را تا اندازه مورد نیاز پایین آورد.
به گزارش مارکت‌واچ، از آغاز سال 2015، بیش از 20 بانک مرکزی در کشورهای مختلف جهان، به تبعیت از بانک مرکزی اروپا و بانک مرکزی ژاپن، سیاست‌های انبساط پولی را به اجرا گذاشته‌اند. کشورهای حاشیه‌ منطقه یورو، برای کاهش کسری خارجی خود و پرش برای شروع رشد، نیازمند کاهش ارزش نرخ برابری یورو در برابر دلار هستند.
اما تضعیف ارزش یورو، با اجرای سیاست‌های انبساط پولی بانک مرکزی اروپا تشدید و منجر به افزایش سرریز حساب‌های بانک در آلمان شد. سیاست‌های پولی اتحادیه اروپا که در سطح وسیع و نا متعادل درحال اجرا است، سبب افزایش حجم سرریز حساب‌های بانکی در برخی کشورهای دیگر منطقه یورو نیز شده‌است.
در ژاپن نیز سیاست‌های تسهیل کمّی، نخستین تیر رها شده از کمان اصلاحات اقتصادی این کشور موسوم به «آبه‌نومیک» (برنامه اصلاحات اقتصادی شینزو آبه، نخست‌وزیر ژاپن) محسوب می‌شود. اجرای این برنامه، ارزش ین را به میزان محسوسی کاهش داده و اکنون منجر به افزایش افزایش تراز تجاری ژاپن شده‌است.}

دو خطر در کمین اقتصاد خاورمیانه

<sup>صندوق بین‌المللی پول در جدیدترین گزارش خود درباره خاورمیانه و شمال آفریقا اعلام کرد که به‌رغم کاهش قیمت نفت، رشد اقتصادهای این منطقه ادامه خواهد یافت، اما این رشد برای مقابله با بزرگ‌ترین چالش این منطقه یعنی «بیکاری» بسیار کند است. صندوق همچنین نسبت به وجود دو خطر که در کمین اقتصادهای این منطقه هستند، هشدار داد.


صندوق بین‌المللی پول در گزارش منطقه‌ای خود با عنوان خاورمیانه و آفریقای مرکزی که 21 ژانویه منتشر شده بود و دیروز آن را به روزرسانی کرد، پیش‌بینی کرده است که به‌رغم کاهش قیمت نفت و کاهش بودجه دولت‌ها و همچنین تشدید تنش‌های ژئوپلیتیکی، رشد اقتصادی منطقه خاورمیانه و شمال آفریقا از 6/ 2 درصد در سال گذشته به 9/ 2 درصد در سال 2015 خواهد رسید. در گزارش دیروز این صندوق آمده است: «نرخ رشد اقتصادی منطقه گرچه رو به افزایش است، اما برای کاستن از نرخ بالای بیکاری در این منطقه بسیار پایین است.» بیکاری، به‌ویژه در میان جمعیت رو به افزایش جوانان این منطقه، یکی از عوامل آغاز ناآرامی‌های سیاسی در سال 2010 بود. 

صندوق بین‌المللی پول در ویرایش جدید از گزارش منطقه‌ای خود که دیروز منتشر کرد هشدار داده است که دو خطر عمده چشم‌انداز رشد اقتصادی منطقه خاورمیانه و شمال آفریقا را تهدید می‌کند. این خطرات عبارتند از: افزایش ارزش دلار که به رقابت‌پذیری این منطقه آسیب وارد می‌کند و درگیری‌های منطقه‌ای که احتمال تشدید آنها وجود دارد. صندوق بین‌المللی پول پیشنهاد می‌کند کشورهای این منطقه باید از فرصت کاهش قیمت نفت استفاده کنند و ضربه‌گیرهای خود را برای مواجهه با شوک‌های غیرمنتظره آتی و کاهش بدهی‌های دولتی تقویت کنند. کاهش قیمت نفت برای کشورهای صادرکننده نفت این فرصت را فراهم می‌کند که یارانه‌های پرهزینه و ناکارآمد انرژی را حذف کنند.</sup> 

تحلیل موسویان از زلزله‌ سیاسی عربستان

سیدحسین موسویان، عضو تیم پیشین هسته ای ایران و سفیر اسبق ایران در آلمان به سوالاتی پیرامون چشم انداز مذاکره هسته ای، تشدید تیرگی روابط میان ایران و عربستان سعودی و ماهیت تغییر و تحولات پاسخ داد.

این دیپلمات پیشین کشورمان دربارۀ تغییرات اخیر دستگاه سیاستگذاری عربستان سعودی و پیامدهای آن گفت:من تحول مثبتی در این تغییر و تحولات نمی بینم. به این دلیل که در حال حاضر در ساختار مدیریتی عربستان وزن عقلا کم شده است. وزیر دفاع جدید جوان ناپخته ای است. سفیری که در آمریکا بوده و هم اکنون وزیر خارجه شده، از نزدیکان ملک عبدالله و یک دیپلمات زرنگی است. اما اینکه وی به کدام سمت گرایش پیدا کند- به سمت بازهای سعودی و یا عقلا- باید صبر کرد و دید.

سفیر پیشین کشورمان در پاسخ به این سوال که عربستان با این تحولات به دنبال چه بوده، افزود: من معتقدم که این روند چند سال اخیر باعث تحقیر جهان عرب شده است. به خصوص اینکه عربستان ادعای رهبری جهان عرب را دارد. سعودیها احساس می کنند که در مقابل ایران فوق العاده ضعیف، آسیب پذیر و تحقیر شده اند و ایران دارد به وزنه و قدرت اصلی منطقه تبدیل می شود. در واقع مشکل سعودیها همین است. از همین رو با همۀ قدرت علیه بهبود روابط ایران و آمریکا کار می کنند. با تمام قدرت می خواهند تحریم ها حفظ شود، اگر آمریکا همین امروز به ایران حمله کند، بسیار خوشحال می شوند. از سویی با همۀ توان شان می خواهند جلوی توسعه نفوذ ایران را بگیرند. حملۀ به یمن ضمن اینکه دارای ملاحظات جدی منطقه ای بود، برای عربستان جنبۀ حیثیتی داشت تا روحیۀ دوباره به جهان عرب بدهد. واقعیت اینست مه جهان عرب واقعا روحیه اش را باخته است.

قشری که هیچگاه دخل و خرجشان با هم نمی سازد

 ^{« دوخته شده در کامبوج توسط پسری 9 ساله به نام بهنلی. او هر روز ساعت 5 صبح از خواب بیدار و راهی کارخانه می شود. هنگام ورود و خروج از کارخانه هوا تاریک است. او لباس تابستانی به تن دارد چون در محیطی پر از گرد و غبار و گرم کار می کند و روزانه کمتر از یک دلار درآمد دارد.»
این متنی بود که چندی پیش انتشار آن روی برچسب پوشاک تولید شده توسط یک برند کانادایی، رسانه ای شد. حدود دو ماه قبل بود که برخی رسانه ها خبری مربوط به ابتکار یک شرکت بازرگانی کانادایی منتشر کردند؛ شرکتی که با هدف انعکاس وضعیت سخت و دشوار زندگی کارگران در کارخانه های تولیدی، اقدام به انتشار بخشی از زندگی آنها روی برچسب پوشاک تولید شده کرد.
گرچه سطح زندگی کارگران در کشورهای مختلف متفاوت است، اما دغدغه تامین نیازهای اولیه و اساسی زندگی، نقطه مشترک اغلب کارگران در نقاط مختلف دنیاست. همین دغدغه است که همواره این گروه را به مبارزه برای بهبود شرایط زندگی دعوت می کند.
هر ساله در اقصی نقاط دنیا کارگران بارها و بارها برای گرفتن حقوق مادی و معنوی خود دست به اعتراض می زنند؛ اعتراضاتی که گاهی دامنه آن، اقتصاد یک محیط را تحت الشعاع خود قرار می دهد.
در حالیکه گزارش های سازمان جهانی کار نشان می دهد که طی سال های اخیر تعداد کارگران با درآمد 1.25 دلار در روز به مراتب کاهش یافته؛ اما هنوز هستند کارگرانی که در کشورهای مختلف دنیا که دستمزد روزانه آنها به مراتب کمتر از نرخ متوسط جهانی است. کارگرانی که روزانه در ازای کمتر یک دلار برای کارفرمایانشان کار می کنند.
سازمان بین المللی کار سال 2014 متوسط دستمزد ماهانه در جهان را 1480 دلار اعلام کرد. این در حالی است که طبق برآوردهای موجود، در حال حاضر دستمزد در بسیاری از کشورهای دنیا پایین تر از این نرخ است. ایران نیز یکی از این کشورهاست.
در ایران کارگران همواره جزو طبقات محروم جامعه به لحاظ اقتصادی بوده اند؛ قشری که اصولا دخل و خرجشان با هم نمی سازد. پایین بودن نرخ دستمزد سالانه یک سوی ماجرا است و رشد فزاینده قیمت ها، سوی دیگر آن.
بعد از چانه زنی های پیاپی میان جامعه کارگری، کارفرمایان و دولت در سال گذشته؛ نرخ دستمزد کارگران برای امسال 17 درصد افزایش یافت و حداقل حقوق این گروه به 712 هزار و 425 هزار تومان رسید. در صورت محاسبه این حقوق با نرخ دلار 3350 تومان (متوسط نرخ دلار در یکی دو ماه اخیر تاکنون) می توان گفت که حداقل حقوق ماهانه کارگران در سال جاری حدود 212.6 دلار است. این میزان دستمزد به مراتب پایین تر از متوسط دستمزد ماهانه در سطح جهان است.
طبق گزارش سازمان جهانی کار، میزان دستمزد کارگران در کشورهای مختلف اروپایی و شمال آمریکا به مراتب بیشتر از مناطق آسیایی، آفریقا و آمریکای لاتین است. براین اساس میزان دستمزد ماهانه در برخی کشورهای آسیایی، اروپا و آمریکا به بیش از 3400 دلار در ماه نیز می رسد.}